တိုင္းရင္းသားလူမ်ိဳးစုပါတီမ်ားနွင့္ ၂၀၁၀အလြန္ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္

ေက်ာ္ဝင္း

ဆူးသံုးဆူး
လြတ္လပ္ေရးရၿပီးစဥ္ကတည္းက ၿမန္မာ့ႏိုင္ငံေရး ဘ၀တြင္ ဆူးၾကီးသံုးေခ်ာင္း စူး၀င္ ေန သလားစဥ္းစားမိ သည္။အိုင္ဒီယိုေလာ္ဂ်ီအျငင္းပြားမႈ၊လူမ်ိဳးစုႏိုင္ငံေရးနွင့္ စစ္ဘက္အရပ္ဘက္ ဆက္ဆံေရးဆိုေသာ ၿပသနာသံုးရပ္ ၿဖစ္ပါသည္။ပထမႏွင့္ဒုတိယဆူး(အိုင္ဒီယိုလိုဂ်ီနွင့္လူမ်ိဳးစု)ကို ဒီမိုကေရစီေဘာင္အတြင္းမသံုးသပ္ႏိုင္ခဲ့ရာမွ ၿပည္တြင္း စစ္အထိအေျခအေနဆိုးခဲ့ရၿပီး၊ တတိယ ဆူး (စစ္ဘက္-အရပ္ဘက္)မွာ အဆိုပါ ၿပည္တြင္းစစ္၏အက်ိဳးဆက္ဟု သေဘာရပါသည္။
ကံေကာင္းေထာက္မစြာပင္ တစ္ေခတ္တစ္ခါက ၾသဇာၾကီးနိုင္ငံေရးပါတီမ်ားၿဖစ္သည္႔ ဗကပ၊အလံနီ၊ၿပည္ သူ႔ရဲေဘာ္ စသည္မ်ားကို ၿပည္တြင္းစစ္ထဲကြ်ံေစခဲ့ေသာ အိုင္ဒီယိုလိုဂ်ီၿပသနာ မွာ ယခုအခါပဲြၿပီးသေလာက္ ရွိသြား ပါၿပီ။ကြ်န္ေတာ္တို ့ႏိုင္ငံတြင္စဲြလမ္းသူ အနည္းအက်ဥ္း ရွိ သေလာက္ရွိေသးသည့္တိုင္ ႏိုင္ငံတကာတြင္မူ အေလးထားရမည့္ အာဂ်င္ဒါထဲတြင္မပါ၀င္ေတာ့ ပါ။ ၁၉၈၉ ဘာလင္တံတုိင္းၾကီးျပိဳက်သြားသည္ႏွင့္ ကမာၻၾကီး၏ တူ႐ႈခ်က္မွာ ေစ်းကြက္ႏွင့္ ဒီမို ကေရစီဘက္ပီပီသသၾကီးလွည့္ေျပာင္းလာခဲ့ျပီးျဖစ္ပါသည္။
သို႔ႏွင့္အမွ် စစ္ေအးအလြန္ကမာၻတြင္ ဘယ္သူက ေခတ္ေျပာင္းေတာ္လွန္ေရးအေၾကာင္း မေျပာၾကေတာ့ ပါ။ လူတန္းစားမဲ့ ကြန္ျမဴနစ္လူ႔ေဘာင္အသာထားဆုိရွယ္လစ္စနစ္ကိုပင္ တူ႐ႈခ်က္မထားေတာ့ပါ။ ၂၀၁၀ေရြး ေကာက္ပြဲအၾကိဳကာလ ထြက္ေပၚလာေသာ ႏုိင္ငံေရးပါတီ အေဟာင္းအသစ္အားလံုးကိုၾကည့္လိုက္လွ်င္ ဒီမိုကေရ စီရည္မွန္းခ်က္တူညီစြာရွိေနသည္ကို အလြယ္ႏွင့္ ေတြ႕ႏုိင္ပါသည္။ သုိ႔တြက္ အုိင္ဒီယိုလိုဂ်ီဆူးၾကီးမရွိေတာ့ျပီဟု ဆို ႏုိင္စရာအေၾကာင္း ရွိပါလိမ့္မည္။

လူမ်ိဳးစုႏုိင္ငံေရး
ျပည္မရွိ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးအင္အားစုမ်ားၾကား ေရြးေကာက္ပြဲႏွင့္ ပက္သက္ေသာ သေဘာထားအေပၚ ျငင္းခံ လုိ႔ေကာင္းေနဆဲမွာပင္ ျပည္နယ္အသီးသီးမွ တုိင္းရင္းသားလူမ်ိဳးစု ပါတီမ်ား အျပိဳင္းအ႐ုိင္းထြက္ေပၚလာသည္ကို သတိျပဳမိသည္။ ဤအခ်က္က တိုင္းရင္သားလူမ်ိဳး စုမ်ား အေနျဖင့္ ျပည္မရွိ ႏုိင္ငံေရးပေလယာမ်ားထက္ တုိင္း ျပည္၏ ပကတိအရွိကို ပုိ၍ ဖတ္ ႏိုင္ေလသလား စဥ္စားဖို႔ရွိလာသည္။ အကယ္၍ ဤသို႔ ျဖစ္လွ်င္လည္း သဘာဝ က်သည္ဟု ဆိုရ ပါလိမ့္မည္။
ျမန္မာႏုိင္ငံေရးပေလယာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား (အမ်ားစုဟူ၍ ပင္ဆိုႏိုင္ေလာက္ပါသည္)မွာ ၁၉၈၈ခုႏွစ္မွ ႏုိင္ငံေရးနယ္ပယ္သို႔ဝင္ေရာက္ခဲ့ၾကေသာ္လည္း တုိင္းရင္းသားလူမ်ိဳးစုမ်ားအေနျဖင့္မူ လြတ္လပ္ေရးသက္တမ္းႏွင့္ အမွ်ၾကာျမင့္ခဲ့ျပီျဖစ္ေသာ ခရီးရွည္ၾကမ္းၾကီးကို ျဖတ္သန္းခဲ့ ၾကျပီး ျဖစ္သည္။ သို႔ႏွင့္အမွ် ရယ္ဒီကယ္လမ္းေၾကာင္း ၏ ေဘးထြက္ဆိုးက်ိဳးမ်ားကို ကိုယ္ေတြ႕ၾကံဳခဲ့ရျပီး ႏိုင္ငံေရးအရ တစ္စံုတစ္ရာ ရင့္က်က္ေနျပီဟုဆိုရပါလိမ့္မည္။ ထိုထက္ စစ္ေအးလြန္ေခတ္၏ ပထမဆံုးဇတ္ကြက္ ' ေဘာ္လကန္ႏိုက္ေဇရွင္း ' (အစိတ္အမႊာမႊာျပိဳကြဲမႈဟု အဓိ ပၸယ္ရသည္) က လည္းခါးသီးသည့္အမွန္အခ်ိဳ႕လွစ္ျပခဲ့ျပီးျဖစ္ရာ " အမ်ိဳးသားေရးျပႆနာမွာ ဒီမိုကေရစီ၏ ေထာင္ ေခ်ာက္ " ဆိုေသာ ပိုလန္ေခါင္းေဆာင္တစ္ဦး၏ သံုးသပ္ခ်က္ကို ႏွလံုးသြင္းႏိုင္ေလာက္ျပီထင္ ပါသည္။
ဤသို႔ေသာ အေၾကာင္းအေၾကာင္းမ်ားေၾကာင့္ ျဖစ္ပါလိမ့္မည္။ တုိင္းရင္းသားလူမ်ိဳး စုပါတီအမ်ားစုအေန ျဖင့္ မည္သည့္အဖြဲ႕ကမွ ခြဲထြက္ေရးအေၾကာင္း မေျပာေတာ့ပါ။ ' ဖြံ႕ျဖိဳး ေရး ' (Development) ေၾကြးေၾကာ္သံကို ထိပ္တင္ကာ ေရြးေကာက္ပြဲဝင္ဖို႔ တာစူေနၾကေပျပီ။ တန္းတူညီမွ်ေရးအေျခခံေပၚတြင္ ကိုယ့္ၾကမၼာကို ဖန္တီခြင့္ရလွ်င္ ေဘာ္လကန္ႏိုက္ေဇရွင္း ျဖစ္ႏုိင္ ဖြယ္မရွိပါ။ အဓြန္႔ရွည္ၾကာတည္တံ့ခိုင္ျမဲမည့္ျပည္ေထာင္စုၾကီးကို ညီညီညြတ္ ညြတ္လက္တြဲတည္ ေဆာက္ႏုိင္စရာရွိပါသည္။ ဤေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ႏွင့္ပင္ တုိင္းရင္းသားလူမ်ိဳးစုပါတီမ်ားျဖင့္ ယခု လာ ေတာ့မည့္ေရြးေကာက္ပြဲကို လက္ေတြ႕က်က်ၾကည့္ျမင္ၾကဟန္ရွိပါသည္။ ဤေျခလွမ္းသည္ပင္ ဒု တိယ ဆူး(လူမ်ိဳးစုျပႆနာ) ဖယ္ရွားႏုိင္ေရးအတြက္ အဖြင့္က်ားကြက္ျဖစ္တန္ရာသည္။

စစ္ဘက္၊အရပ္ဘက္
အကယ္၍ ဒုတိယဆူးကိုသာ အျပီးတိုင္ဖယ္ရွားႏုိင္မည္ဆိုလွ်င္ တတိယဆူး(စစ္ဘက္-အရပ္ဘက္ဆက္ဆံ ေရးျပႆနာ)ကိစၥတြင္လည္း တစ္ဝက္မက ခရီးေရာက္သြားပါလိမ့္မည္ ထင္သည္။ သို႔ႏွင့္တုိင္ ဤကိစၥကိုမူအေလာ တၾကီး ေျဖရွင္းဖို႔မသင့္ဟု သေဘာရသ္ည။ ' ဘံုတူညီ ခ်က္ '(Common ground)ျဖစ္ဖြယ္ရွိပါသည္။ ' စီးပြားေရးဖြံ႕ ျဖိိဳးမႈ ' ကို လက္တြဲၾကိဳးပမ္းရင္း စိတ္ ရွည္လက္ရွည္ညွိႏႈိင္း အေျဖရွာၾကမည္ျဖစ္ရာ အခ်ိန္ကာလတစ္ခုယူရပါလိမ့္ မည္။
မည္သို႔ပင္ျဖစ္ေစ ၂၀၁၀၁အလြန္အခင္းအက်င္းသစ္တြင္ ဒုတိယဆူးကို ဖယ္ရွား ႏိုင္လွ်င္ပင္ မဂၤလာရွိလွျပီ ဟုဆိုခ်င္သည္။ အျပီးတုိင္မဟုတ္လွ်င္ေသာ္မွ (အနိမ့္ဆံုး) အေျခခံ တည္ေဆာက္ႏုိင္လိမ့္မည္ဟုေမွ်ာ္လင့္မိသည္။ ႏိုင္ငံသားတစ္ဦးသာျဖစ္ေသာ စာေရးသူအေနျဖင့္မူ ဤေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ႏွင့္ပင္ ေရွ႕လ ၇ ရက္တြင္ မဲ႐ုံသို႔ သြားျဖစ္ ေအာင္သြားပါမည္။

ျမန္မာျပည္သို႔ ေပးစာမ်ား (၁)

ညီမ-

တကယ္ေတာ့ gtalk မွာေျပာတဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြကို လံုးေစ့ပတ္ေစ့ သတိမရေတာ့ဘူး။ ေနာက္ၿပီး အဲဒီတုန္းက ခ်က္ခ်င္းေျပာလိုက္ေပမယ့္ အခု ျပန္စဥ္းစားေတာ့ သိပ္ မမွတ္မိေတာ့ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ရွပ္နီ၊ ရွပ္၀ါ ကိစၥကိုပဲ သြားရေအာင္။

ထုိင္းႏိုင္ငံေရးမွာ ဒီႏွစ္ပိုင္းအတြင္း ေတာ္ေတာ္လႈပ္လႈပ္ရွားရွားျဖစ္လာခဲ့တယ္။ ဇတ္လမ္းရဲ႕ အစက ၂၀၀၅ ခုႏွစ္မွာ သက္ဆင္ ရဲ႕လက္ထက္ လဒ္စားမႈေတြကေန စတယ္။ ဒါကို မေက်နပ္တဲ့ ပညာတတ္ၿမိဳ႕ေန လူတန္း စားက ဆႏၵျပတယ္။ အဲဒီ အုပ္စုဟာ ေနာက္အခ်ိန္မွာ ရွပ္၀ါ အုပ္စုျဖစ္လာမယ့္ အုပ္စုေပါ့။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီတုန္း က အ၀ါ မ၀တ္ေသးဘူး။ သက္ဆင္ ဆန္႕က်င္ေရး အင္အားစု ေလာက္ပဲရိွေသးတယ္။ လမ္းမေပၚမွာ ထြက္ၿပီး ဆႏၵျပတဲ့ လႈပ္ရွားမႈေတြရဲ႕ ထံုးစံအတိုင္း အာဏာရ သက္ဆင္က တုတ္တုတ္မွ မလႈပ္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ဒီမိုကေရ စီ စနစ္ရဲ႕ ထံုစံအတိုင္း ေရြးေကာက္ပြဲေတြ ျပန္က်င္းပေပးတယ္။ အဲဒီ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ သက္ဆင္ပဲႏိုင္တာပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ ဒီေရြးေကာက္ပြဲဟာ မတရားဘူး၊ မမွ်တဘူး လို႔ အတိုက္အခံက စြပ္စြဲေတာ့ သက္ဆင္က ေနာက္ထပ္ ေရြးေကာက္ပြဲ ျပန္က်င္းပေပးဖို႔ ကတိေပးတယ္။ ဆႏၵျပသမားေတြ ေတာင္းဆိုသလို သူေတာ့ မႏႈတ္ထြက္ႏိုင္ဘူး ေပါ့။ ဒီ တၾကိမ္မွာေတာ့ အတိုက္အခံပါတီေတြ အားလံုးက ေရြးေကာက္ပြဲကို သပိတ္ေမွာက္ဖို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္ တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ သက္ဆင္ရဲ႕ ပါတီတစ္ခုတည္းကပဲ ျပိဳင္ရတယ္။ ထိုင္းႏိုင္ငံရဲ႕ ဖြဲ႔စည္းအုပ္ ခ်ဳပ္ပံုအေျခခံဥပေဒမွာ မဲဆႏၵနယ္ တစ္နယ္မွာ ဆႏၵမဲ ေပးတဲ့သူေတြရဲ႕ ၂၀ ရာခိုင္ႏႈန္းက မဲမထည့္ယင္ အဲဒီ လႊတ္ေတာ္အမတ္ကို ႏိုင္တယ္လို႔ မသတ္မွတ္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ လႊတ္ေတာ္ ေနရာ ၄၀ ရာခိုင္ႏႈန္းေလာက္က အမတ္ေတြဟာ ေနာက္ထပ္ ေရြးေကာက္ပြဲ ျပန္လုပ္ရမယ့္ အေနအေထားကို ေရာက္သြားတယ္။ တကယ္ေတာ့ အဲဒီ ေနရာေတြဟာ အတိုက္အခံ ဒီမိုကရက္ကို ေထာက္ခံတဲ့ ေနရာေတြေလ။

ဒီလို နဲ႕ ႏိုင္ငံေရးက အေျဖရွာမရပဲျဖစ္ေနတယ္။ သက္ဆင္သာ မႏႈတ္ထြက္ယင္ အတိုက္အခံေတြကလည္း ေနာက္ေရြးေကာက္ပြဲ ထပ္က်င္းပလဲ ေရြးေကာက္ပြဲ မ၀င္ဘူးလို႔ ေျပာေနတယ္။ သက္ဆင္ကလည္း မႏႈတ္ထြက္ ဘူးလို႔ ေခါင္းမာေနတယ္။ ဒီလို အေျခအေနမွာ စစ္တပ္က အာဏာသိမ္းၿပီး သက္ဆင္ကို ဖယ္ပစ္လိုက္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ထိုင္းႏိုင္ငံရဲ႕ ၂၀၀၆ အာဏာသိမ္းမႈဟာ တျခားဘယ္ႏိုင္ငံက အာဏာသိမ္းမႈမ်ိဳးနဲ႕မွ မတူဘူး။ စစ္တပ္က အာဏာလိုခ်င္လို႔ အာဏာသိမ္းတာ မဟုတ္ဘူး။ ႏိုင္ငံေရး ေျဖရွင္းခ်က္ တစ္ရပ္ကို လုပ္လိုက္တာလို႔ အကို နားလည္တယ္။ ဒါကို အေနာက္ႏိုင္ငံေတြက နားမလည္ဘူး။ စစ္တပ္က အာဏာသိမ္းယင္ မေကာင္းဘူး ခ်ည္းပဲ စြပ္ေျပာေနေတာ့တာပဲ။

စစ္တပ္က တစ္ႏွစ္ပဲ အာဏာယူမယ္။ အေျခခံဥပေဒ အသစ္ေရးဆြဲမယ္၊ ၿပီးေတာ့ ေရြးေကာက္ပြဲေတြ က်င္းပၿပီး အႏိုင္ရတဲ့လူေတြကို အာဏာလႊဲေပမယ္လို႔ ကတိျပဳတယ္။ တကယ္လဲ တစ္ႏွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္ေလးမွာ ေရြး ေကာက္ပြဲ အသစ္က်င္းပၿပီး အာဏာကို ျပန္လႊဲေပးခဲ့တယ္။ အဲဒီ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ အႏိုင္ရတာက သက္ဆင္ ဘက္ေတာ္သာ ျပည္သူ႔အာဏာ ပါတီေလ။ အဲဒီ ပါတီ အာဏာရေတာ့ သက္ဆင္ကို စြဲခ်က္ထားတဲ့ အမႈေတြကို ေျပၿငိမ္းေအာင္လုပ္တယ္။ သက္ဆင္ဆီက သိမ္းထားတဲ့ ဓန ေတြကို ျပန္ေပးဖို႔ အားထုတ္တယ္။ သက္ဆင္ ကလည္း သူ႕လူေတြ အာဏာျပန္ရေတာ့ ျပည္ေတာ္ ျပန္လာခဲ့တယ္။ သက္ဆင္ လူေတြ အာဏာျပန္ရလာတယ္ ဆိုေပမယ့္ သူတို႔က ႏိုင္ငံေရးနယ္ပယ္မွာ လုပ္ခ်င္သလို လုပ္လို႕မရတဲ့ အေနအထားရိွေနတယ္။ စစ္အစိုးရ လက္ထက္ပ ဖြဲ႕စည္းခဲ့တဲ့ အာဏာအလြဲသံုးစားမႈ စံုစမ္းစစ္ေဆးေရး ေကာ္မရွင္ရဲ႕ လုပ္ရပ္ေတြကို အာဏာရ အစိုးရ စြပ္ဖက္လို႔မရဘူးျဖစ္ေနတယ္။ ၿပီးေတာ့ ေရြးေကာက္ပြဲတုန္းက မဲခိုးမႈေတြ ရိွတယ္လို႕ ျပည္သူ႕အာဏာ ပါတီအေပၚ စြပ္စြဲမႈေတြလည္း ရိွေနတယ္။ ဒီစြပ္စြဲမႈေတြကို ထင္ရွားေၾကာင္း တရားရံုးက ဆံုးျဖတ္ခဲ့ယင္ ပါတီ ဖ်က္သိမ္းခံရႏိုင္တယ္။ ဒါက အသစ္ေရးဆြဲထားတဲ့ ဖြဲ႕စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံုဥပေဒ ထဲမွာ ထည့္ၿပီး ေရးဆြဲထားတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သက္ဆင္ ဘက္ေတာ္သား ပါတီက ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒ ျပင္ဆင္ေရး ကို လုပ္ဖို႕ၾကိဳးစားတယ္။ အဲဒီမွာတင္ သက္ဆင္လက္ထက္တုန္းက ဆႏၵျပခဲ့တဲ့ အ၀ါ၀တ္ေတြက လမ္းေပၚျပန္ထြက္လာတယ္။ အဲဒီ အခ်ိန္ မွာ သူတို႕ ရွပ္၀ါေတြ ၀တ္ေနၾကၿပီ။ ရွပ္၀ါ ဆိုတာ ဘုရင့္ရဲ႕ သေကၤတ ျဖစ္တယ္။ ဘုရင္ရဲ႕ အႏွစ္ ၈၀ ျပည့္ ေမြးေန႕တုန္းက အကၤ်ီ အ၀ါေတြကို တစ္ႏိုင္ငံလံုး ၀တ္ၾကဖို႕ အဲဒီတုန္းက ၀န္ၾကီးခ်ဳပ္ျဖစ္တဲ့ သက္ဆင္က လံႈ႕ေဆာ္ဘူးတယ္။ အခု သူ လံႈ႕ေဆာ္ခဲ့တဲ့ အကၤ်ီအ၀ါကို ၀တ္ၿပီး သူ႔ကို ျပန္ စိမ္ေခၚေနတာ တရားက်စရာေတာ့ ေကာင္းတယ္။

အဲဒီ အုပ္စုဟာ ဒီတစ္ၾကိမ္မွာ ဘုရင္းအသိုင္းအ၀ိုင္းနဲ႕ မဟာမိတ္ျဖစ္ေနၿပီ။ ေနာက္ၿပီး တပ္ထဲမွာ ရိွတဲ့ သက္ဆင္ဆန္႕က်င္ေရး အုပ္စုနဲ႕ ေပါင္းမိေနၿပီ။ ဒါေၾကာင့္ အစိုးရက ဘာမွ လုပ္လို႕မရဘူးျဖစ္ေနတယ္။ ေနာက္ဆံုးမွာ ဒီ ရွပ္၀ါ ေတြက ၀န္ၾကီးခ်ဳပ္ရံုးထိ ၀င္သိမ္းၿပီး ၀န္ၾကီးခ်ဳပ္ စမတ္ကို ကန္ထုတ္လိုက္တယ္။ ၀န္ၾကီး ခ်ဳပ္က ရံုးထိုင္စရာ ေနရာေတာင္ ေပ်ာက္သြားတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဆႏၵျပသမားေတြ ေတာင္းဆိုသလို ၀န္ၾကီးခ်ဳပ္ ႏႈတ္ထြက္ေပးဖို႔၊ အစိုးရဖ်က္သိမ္းဖို႔ကေတာ့ မလုပ္ဘူးလို႔ ျငင္းဆန္ေနတယ္။ ဒီမွာတင္ တရားရံုးက ၀န္ၾကီးခ်ဳပ္ ဟာ ၀န္ၾကီးခ်ဳပ္ရာထူးယူထားစဥ္အတြင္း တီဗီမွာ ဟင္ခ်က္တဲ့ အစီအစဥ္ကို ရိုက္ကူးခဲ့တယ္၊ အဲဒါေၾကာင့္ သူ႕ မွာ အပို ၀င္ေငြရေနတယ္ ဆိုၿပီး ရာထူးကေန ဖယ္ဖို႔ ဆံုးျဖတ္ခဲ့တယ္။ ဒါကလည္း ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒက ေရးထားတဲ့အခ်က္ပဲ။ ႏိုင္ငံေရးသမား တစ္ေယာက္ဟာ ႏိုင္ငံေရးအရ ရေနတဲ့ လုပ္ခ လစာ အျပင္ တျခားဘယ္ ကမွ လုပ္ခ လစာ မစားရဘူးဆိုတဲ့ ျပဌာန္းခ်က္ ရိွတယ္။ ဒီလိုနဲဲ႕ စမတ္လဲ ဒိုးသြားတယ္။ စမတ္ ၿပီးေတာ့ သက္ဆင္ ရဲ႕ ေယာက္ဖ ၀ုန္စ၀ပ္ တက္လာတယ္။ သူ အာဏာရတဲ့ ေန႕မွာပဲ ဆႏၵျပတဲ့ လူေတြက လႊတ္ေတာ္ ကို ၀ိုင္းလို႔ ရဲ႕ မ်က္ရည္ယို ဗုန္းနဲ႕ ၿဖိဳးခြဲတာ လူ ၂ ေယာက္ေသတယ္။ ဒီလိုနဲ႕ သူ႔ရဲ႕ ၀န္ၾကီးခ်ဳပ္သက္တမ္းကို စ ခဲ့တယ္။ သူ အာဏာရေပမယ္လည္း ဆႏၵျပသမားေတြရဲ႕ ေတာင္းဆုိခ်က္ကို မလိုက္ေလ်ာ ေသးဘူး။ ဒါနဲ႕ပဲ ႏို၀င္ဘာ လ ကုန္ပိုင္းမွာ အ၀ါ၀တ္ေတြက ေလဆိပ္ ၂ ခုကို သိမ္းပစ္လိုက္တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္က ၀န္ၾကီခ်ဳပ္က ဘရာဇီကေန ျပန္လာမယ့္ အခ်ိန္။ သူတို႔က ေလဆိပ္ကို သိမ္းထားေတာ့ ၀န္ၾကီးခ်ဳပ္ရဲ႕ ေလယဥ္က ခ်င္းမိုင္မွာ သြား ဆင္းရတယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာပဲ တရားရံုးက ေရြးေကာက္ပြဲတုန္းက အာဏာရပါတီက မဲခိုးတယ္ ဆိုတာ ထင္ရွားေၾကာင္း ဆံုးျဖတ္တဲ့အတြက္ ျပည္သူ႕အာဏာပါတီ အဖ်က္သိမ္းခံရတယ္၊ ၀န္ၾကီးခ်ဳပ္အပါအ၀င္ ပါတီ ေခါင္းေဆာင္ ၃၀ ေက်ာ္ ႏိုင္ငံေရးကေန ၅ ႏွစ္ အပိတ္ပင္ခံရတယ္။ ဒီလိုနဲ႕ သက္ဆင္ ဘက္ေတာ္သား ပါတီ လည္း အာဏာ လက္လႊတ္သြားတယ္။ ရွပ္၀ါေတြလည္း သူတို႔ရဲ႕ ရည္မွန္းခ်က္ ေအာင္ၿပီဆိုၿပီး ဆႏၵျပတာကို ရုတ္ သိမ္းသြားတယ္။

ဒီေနာက္ေတာ့ အတိုက္အခံ ဒီမိုကရက္က လႊတ္ေတာ္ အမတ္အမ်ားစု ရဲ႕ ေထာက္ခံမႈနဲ႕ အစိုးရျဖစ္လာတယ္။ အယင္ ျပည္သူ႕အာဏာပါတီက အမတ္တခ်ိဳ႕လဲ ညႊန္႕ေပါင္းအစိုးထဲမွာ ပူးေပါင္းလာတယ္။ ဒီလိုနဲ႕ အဘီဆစ္ ၀န္ၾကီးခ်ဳပ္ ျဖစ္လာေတာ့တာပါပဲ။ ဒီမွာတင္ အဘီဆစ္ အာဏာရတာကို မေက်နပ္လို႔ သက္ဆင္ရဲ႕ လူေတြက အနီ၀တ္ၿပီး လမ္းေပၚကို ျပန္ထြက္လာခဲ့တယ္။ ဒီလိုနဲ႕ ၂၀၀၉ သၾကၤန္မွာ အဓိကရုန္းေတြ အၾကီးအက်ယ္ျဖစ္ၿပီး စစ္တပ္က ျဖိဳခြင္းလိုက္ရတယ္။ အဲဒီတုန္းက လူ အေသအေပ်ာက္ မရိွခဲ့ဘူး။ ၂၀၁၀ မတ္လ မွာ သူတို႔ တခါ လမ္းေပၚ ျပန္ထြက္လာျပန္တယ္။ ဒီတစ္ခါေတာ့ ပြဲက ေတာ္ေတာ္ၾကမ္းတယ္။ အဘီဆစ္ေတာင္ အာဏာလက္ လႊတ္ဖို႕ တဲတဲေလး လိုေတာ့တယ္။ အနီ၀တ္ေတြရဲ႕ စြပ္စြဲခ်က္က အဘီဆစ္ဟာ ဒီမိုကေရစီ နည္းက် ေရြးေကာက္ပြဲ အာဏာရတာမဟုတ္ဘူး၊ ႏိုင္ငံေရး အီလစ္ေတြက ထိုးတင္ေပးလိုက္လို႔ အာဏာရလာတာလို႔ စြပ္စြဲတယ္။ ဒီ စြပ္စြဲခ်က္ကို အေနာက္ႏိုင္ငံေတြက သံေယာင္လိုက္တယ္။ သက္ဆင္ကိုပဲ ဒီမိုကေရစီ ရဲ႕ သူရဲ ေကာင္းၾကီးအျဖစ္ ပံုေဖၚတယ္။ တၾကိမ္မွာမ်ား ဆိုယင္ သက္ဆင္ကို ထိုင္းႏိုင္ငံရဲ႕ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အျဖစ္ ခိုင္းႏိႈင္းၿပီး ေျပာတယ္။ ဒါကို ေဒၚစုကလည္း ဘယ္လို နားလည္မႈ လြဲလဲ မသိပါဘူး။ ထိုင္းႏိုင္ငံရဲ႕ အဲဒီတုန္းက အေျခအေနေတြကို စစ္တပ္ အာဏာကိုယူၿပီး အေျခခံဥပေဒကို ဇြတ္ေရးဆြဲလို႔ အဲဒီ အေျခခံဥပေဒကို မေက်နပ္ တဲ့ လူထုက လမ္းေပၚထြက္လာတာလို႔ ေ၀ဖန္တယ္။ တကယ္ေတာ့ ထိုင္းႏိုင္ငံရဲ႕ ႏိုင္ငံေရးျပႆနာေတြဟာ စစ္တပ္က ေရးဆြဲတဲ့အေျခခံဥပေဒေၾကာင့္မဟုတ္ပဲ၊ အာဏာ ကုလားထိုင္ေပၚေရာက္လာတဲ့ ႏိုင္ငံေရးသမားေတြ အာဏာရူးလို႔ အခုလို ျပႆနာေတြ ျဖစ္လာရတာလို႔ အကိုေတာ့ ျမင္တယ္။ အာဏာရ ႏိုင္ငံေရးသမားေတြ ကိုယ္က်ိဳးရွာၿပီး အာဏာအလြဲသံုးစားလုပ္ေနမယ္ဆိုယင္ေတာ့ စစ္တပ္က လူထုအက်ိဳးကို ကာကြယ္ ဖို႔အတြက္ အာဏာသိမ္းတာဟာ တရားတယ္လို႔ အကိုယူဆတယ္ ညီမ။

တကယ္ေတာ့ အနီ၀တ္ေတြရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္ေတြဟာ သက္ဆင္လက္ထက္က အာဏာရခဲ့တဲ့ ႏိုင္ငံေရးသမား ေတြနဲ႕ ေနာက္လိုက္ေတြက ႏိုင္ငံရဲ႕ အေရွ႕ေျမာက္ပိုင္းနဲ႕ ေျမာက္ပိုင္းက ဆင္းရဲတဲ့ လယ္သမားေတြပဲ။ ဒီ လယ္သမားေတြက သက္ဆင္လက္ထက္တုန္းက ေက်းရြာေတြကို ေငြအဆမတန္ေခ်းခဲ့တာ၊ ဘတ္ ၃၀ နဲ႕ ေဆး ကုခြင့္ရတာေတြကို အဟုတ္ၾကီးထင္ၿပီး သက္ဆင္ကို ေထာက္ခံေနတဲ့ အုပ္စုေတြျဖစ္တယ္။ တခ်ိဳကေတာ့ သက္ဆင္ရဲ႕ လူေတြက ေန႕တြက္ေပးၿပီး ေခၚလာတဲ့ လူေတြျဖစ္တယ္။ ဒီလူေတြက ျပည္သူေတြျဖစ္တယ္၊ သူတို႔ ေတာင္းဆိုေနတဲ့ ေတာင္းဆိုခ်က္ေတြဟာ ျပည္သူ႔ေတာင္းဆိုခ်က္ေတြျဖစ္တယ္ဆိုၿပီး ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕လယ္ကို ၀င္သိမ္းထားတယ္။ ဒါကို အေနာက္ မီဒီယာေတြကလည္း ဒီမိုကေရစီအေရး အံုၾကြမႈအျဖစ္ ေရးသားတယ္။

အဘီဆစ္က အနီေတြ ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕ကို ၀င္သိမ္းထားစဥ္အတြင္း အနီေခါင္းေဆာင္ေတြနဲ႕ ေဆြးေႏြးတယ္။ ညိွႏိႈင္းတယ္ ဒါေပမယ့္ သေဘာတူညီခ်က္ မရခဲ့ဘူး။ သေဘာတူညီခ်က္ မရတဲ့အေၾကာင္းက လႊတ္ေတာ္ကို ဘယ္အခ်ိန္မွာ ဖ်က္သိမ္းေပးမယ္ဆိုတဲ့ ကိစၥမွာ ၂ ဘက္ သေဘာတူညီခ်က္ မရဘူးျဖစ္သြားတယ္။ အနီဘက္က ၂ ပတ္အတြင္း ဖ်က္သိမ္းဖို႔ေတာင္းဆိုၿပီး အစိုးရဘက္ကေတာ့ ၉ လေလာက္ အခ်ိန္ယူရမယ္လို႔ တင္ျပတယ္။ ဒီလိုနဲ႕ ေဆြးေႏြးပြဲ ပ်က္သြားတယ္။ အနီေတြက ၿမိဳလမ္းကို ဆက္သိမ္းထားတုန္းပဲ။ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းေတြ အားလံုးလဲ ရပ္သြားတယ္။ ဆႏၵျပပြဲကလည္း ရပ္မယ့္ အေျခအေနမရိွဘူး။ အေျခအေနဟာ ေတာ္ေတာ္ စိုးရိမ္ စရာေကာင္းေနတယ္။ စစ္တပ္ကလည္း ၀န္ၾကီးခ်ဳပ္သာ သေဘာတူယင္ ၀င္ရွင္းမယ္လို႔ ေျပာေနတယ္။ ဒီ အခ်ိန္မွာ ၀န္ၾကီးခ်ဳပ္ဟာ အခ်က္ ၅ ခ်က္ပါတဲ့ လမ္းျပေျမပံုကို တင္ျပတယ္။ ဒီ အခ်က္ေတြကို သေဘာတူယင္ ႏို၀င္ဘာလမွာ လႊတ္ေတာ္ ဖ်က္သိမ္းေပးမယ္လို႔ ေျပာတယ္။ ဒီအခ်က္ ငါးခ်က္က ႏိုင္ငံေရး၊ စီးပြားေရး၊ ပညာေရး၊ မီဒီယာ အစရိွတဲ့ နယ္ပယ္ေတြမွာ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး လုပ္ဖို႔ပဲ။ ဒီလို ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးလုပ္တဲ့ ေနရာမွာ သက္ဆင္ဘက္ေတာ္သား အတိုက္အခံေတြ ပါဖို႕လိုတယ္။ သူတို႕ ပါမွ ဒီလို ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးေတြ ေအာင္ျမင္မယ္လို႔ ၀န္ၾကီးခ်ဳပ္က ေျပာတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီအခ်က္ ၅ ခ်က္မွာ သက္ဆင္အတြက္မပါဘူး။ သက္ဆင္ အတြက္ ထည့္မစဥ္းစားထားဘူး။ ဒီအခ်က္ေၾကာင့္ပဲ ေနာက္ဆံုးမွာ အနီ၀တ္ေတြက ၀န္ၾကီးခ်ဳပ္ရဲ႕ ၅ ခ်က္ကို ပယ္ခ်လိုက္တယ္။ ဒီလို ပယ္ခ်တဲ့အခါက်မွ စစ္တပ္က တာ၀န္ယူၿပီး အနီ၀တ္ေတြက စရွင္းတယ္။ အနီ ၀တ္ေတြထဲမွာ ရိွေနတဲ့ လက္နက္ကိုင္ေတြနဲ႕ အျပန္အလွန္ပစ္လုိ႔ လူ ၉၀ ေလာက္ေသတယ္။ တစ္ေထာင္ ေက်ာ္ ဒဏ္ရာ ရတယ္။ ဒါနဲ႕ပဲ ထိုင္းႏိုင္ငံေရး ဒရမ္မာၾကီး တစ္ခန္းရပ္သြားတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဇတ္လမ္းက မၿပီး ေသးဘူး။ အခု ထက္ၿပီး ဗံုးေဖါက္မႈေတြ၊ ဗံုးေတြ ေတြ႕ေနတာေတြ၊ အစိုးရနဲ႕ နီးစပ္တဲ့ ႏိုင္ငံေရးသမားေတြ၊ စီးပြားေရးသမားေတြရဲ႕ အိမ္ေတြ၊ ရံုးေတြကို ေလာင္ခ်ာနဲ႕ ထုတာေတြ ဆက္ရိွေနတုန္းပဲ။ တည္ျငိမ္မႈ ရဖို႔ ေ၀းေနတုန္းပဲ။

ထိုင္းႏိုင္ငံေရးဟာ ျပည္တြင္းမွာ ရိွေနတဲ့ အင္အားစုေတြအခ်င္းခ်င္းၾကားမွာျဖစ္တာျဖစ္တယ္။ ဒီႏိုင္ငံေရးမွာ စစ္တပ္က အေရးပါသလို၊ ဘုရင္ကလည္း အေရးပါတယ္။ သူတို႕ရဲ႕ သေဘာထား ဆႏၵေတြဟာ ထိုင္းႏိုင္ငံေရး ကို ပံုေဖၚတဲ့ေနရာမွာ အေရးၾကီးတယ္။ အနီ၀တ္ေတြဟာ အာဏာအလြဲသံုးစားလုပ္ခဲ့တဲ့ သက္ဆင္နဲ႕ ပတ္သက္မိလို႕ ဒီမိုကေရစီ ဘက္ေတာ္သားေတြလို႕ ေျပာလို႕မရေတာ့ဘူး။ သူတို႕ဟာ သက္ဆင္ကိုပဲ အလုပ္အေကၽြးျပဳ မယ့္လူေတြအျဖစ္ ေ၀ဖန္တာကို ခံရတယ္။ ဒါကို နားမလည္တဲ့ အေနာက္တိုင္းသားေတြက သက္ဆင္ဘက္ ေတာ္သားကို ဆင္းရဲတဲ့ လယ္သမားေတြ သူတို႕အခြင့္အေရးကို ေတာင္းဆိုတာလို႔ ေျပာတယ္။ ဒါဟာ မွားတယ္။ တကယ္ဆို ၀န္ၾကီးခ်ဳပ္ရဲ႕ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး မူ ၅ ခ်က္မွာ ဆင္ရဲသားေတြရဲ႕ ဘ၀ တိုးတက္ေရးကို ဦးတည္ ထားတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဆင္းရဲသားေတြက ဒါကို နားမလည္ဘူး။ သူတို႕ ေခါင္းေဆာင္ေတြ ေျပာတာကို မ်က္စိ မိွတ္ယံုေနတယ္။ သူတို႕ အက်ိဳးဟာ ဘာလဲ ဆိုတာေတာင္ နားမလည္ေတာ့ေလာက္ေအာင္ မိႈင္းတိုက္ခံေနရ တယ္။

ဒီလိုပဲ ျမန္မာျပည္သူေတြလည္း ႏိုင္ငံေရးသမား တစ္စုရဲ႕ မိႈင္းတိုက္ခံရျခင္း ကင္းေ၀းပါေစ။

အကို

ႏွင္းပြင့္ျဖဴ ႏွင့္ စကားစျမည္ (၁)

Snow: အကို မသိေလာက္ တစ္ခုေလာက္ ေမးပါရေစ။

me: ေမးပါ ညီမ။

Snow: အဲဒီ NDF ပါတီေခါင္းေဆာင္ေတြက ဘယ္သူေတြလဲ အကို။

me: ပါတီေခါင္းေဆာင္ေတြက ဦးခင္ေမာင္ေဆြ၊ ေဒါက္တာ သန္းၿငိမ္း တို႔
ဟိုအယင္က NLD ေခါင္းေဆာင္ေတြ

Snow: ေၾသာ္။ ဟုတ္ကဲ့ အကို။ ဒါနဲ႕ သူတို႔ကို မဲထည့္ေတာ့ ညီမ တို႔ ဘယ္လို အက်ိဳးေတြ
ခံစား ရမွာတုန္း။ အဲဒါ နဲနဲေတာ့ ရွင္းျပေပးပါဦးေနာ္ အကို။

me: လက္ရိွဖြဲ႕စည္းပံုဥပေဒအရ ဘယ္သူပဲ မဲအမ်ားဆံုးႏိုင္ႏိုင္ အစိုးရမျဖစ္ႏိုင္ဘူး
အစိုးရက စစ္အုပ္စုပဲ ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ထားတယ္။
ဒါေပမယ့္ NDF က ၁၆၀ လံုးႏိုင္ယင္ အားေကာင္းတဲ့အတိုက္အခံျဖစ္ႏိုင္တယ္။

Snow: ဒါဆို ……………….

me: အားေကာင္းတဲ့အတိုက္အခံျဖစ္ယင္ တိုင္းျပည္ရဲ႕ ျပႆနာေတြကို ကိုယ္တုိင္ကိုယ္က်
ေတာ့ မေျဖရွင္းႏိုင္ဘူး။ ဒါေပမယ့္ အစိုးရက လူထုကို မတရားလုပ္တာေတြ၊ အႏိုင္က်င့္
တာေတြကိုေတာ့ ကာကြယ္ႏိုင္လိမ့္မယ္။ ေလာေလာဆယ္ ေရြးေကာက္ပြဲက ဒီအဆင့္
ေလာက္ပဲ မွန္းလို႔ရမယ္။

Snow: တကယ္လို႔ သူမ်ားေတြ ေျပာေနသလို စစ္တပ္ကပဲ အျမဲတမ္း အာဏာကို တစ္သက္လံုးပဲ
ယူထားယင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ အကိုရဲ႕။

Me: စစ္တပ္ကပဲ တစ္သက္လံုး အာဏာလိုခ်င္လို႔ ပဲ ဒီလို အေျခခံဥပေဒမ်ိဳးေရးဆြဲၿပီး တရားမွ်တ
မႈမရိွတဲ့ ေရြးေကာက္ပြဲကို က်င္းပတာပဲေလ ညီမရဲ႕။ ဒါေပမယ့္ သူတို႔ဟာ ပါတီစံု ဒီမိုကေရစီ
စနစ္ ကို သြားပါမယ္လို႔ ကတိခံထားတဲ့အတြက္၊ တျခားပါတီေတြကိုလည္း ၀င္ၿပိဳင္ခြင့္ေပးရ
တယ္။ လႊတ္ ေတာ္ထဲမွာလဲ အတိုက္အခံဆိုတာကို ခြင့္ျပဳရတယ္။ ဒါဟာ ဟုိ အယင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္
ေန၀င္းလက္ထက္ တုန္းက တစ္ပါတီ အာဏာရွင္စနစ္နဲ႕ မတူတဲ့ အခ်က္ပဲ။ ဒါေပမယ့္ လက္
ရိွ စစ္အစိုးရဟာ ေဒသ တြင္းမွာရိွတဲ့ စကၤာပူလို၊ မေလးရွားလို အစိုးရကခ်ည္းပဲ အျမဲတမ္း ႏိုင္
ေနေအာင္၊ အတိုက္အခံ ဘက္မွာ အားနည္းခ်ည့္နဲ႕သြားေအာင္ ၾကိဳးစားေကာင္း ၾကိဳးစားလိမ့္
မယ္။ အကိုတို႔လုပ္ရမယ့္ တာ၀န္က စကၤာပူလို၊ မေလးရွားလို အျဖစ္ခံလို႕ မျဖစ္ဘူး။ အကိုတို႔
က အတိုက္အခံ ေတြဟာ အားေကာင္းတဲ့ အတိုက္အခံေတြျဖစ္ရမယ္။ အစိုးရရဲ႕ လုပ္ရပ္ေတြ
ကို စိန္ေခၚ ႏိုင္တဲ့ အတိုက္ အခံ မ်ိဳးျဖစ္ရမယ္။ အစိုးရ ၀န္ၾကီးတစ္ေယာက္ကို လႊတ္ေတာ္ထဲမွာ
ေမးခြန္းျပန္ထုတ္ႏိုင္တဲ့၊ ေမးခြန္းျပန္ ထုတ္ရဲတဲ့ အတိုက္အခံမ်ိဳးျဖစ္ရမယ္။ ဒါမွ အစိုးရက ထင္
သလို လုပ္တတ္တဲ့ အက်င့္ ဆိုးေတြကို ထိမ္းလို႔ရလိမ့္မယ္လို႕ အကိုျမင္တယ္။

Snow: ဒါေတာ့ ဟုတ္ပါတယ္ အကို။ အစိုးရကို မေၾကာက္မရြံ႕ျပန္ေျပာရဲ တဲ့ ႏိုင္ငံေရးသမားေတြ
ညီမတို႔ ႏိုင္ငံမွာ တကယ္ကို လိုေနတာပါ။ ဒါေပမယ့္ NDF ကေရာ ဒီလိုမ်ိဳး သတၱိရိွပါ့
မလား။

me: NDF ေခါင္းေဆာင္ေတြက ဟိုအယင္က NLD မွာလုပ္ခဲ့ၾကတဲ့ ေခါင္းေဆာင္ေတြပါ။ ဒီလို လုပ္
ခဲ့ လို႕လဲ ေထာင္ေတြ၊ တန္းေတြ က်ၿပီးၿပီ။ ၉၀ ေရြးေကာက္ပြဲကို ျဖတ္သန္းခဲ့တဲ့ အေတြ႕
အၾကံဳလဲ ရိွၿပီးသား။ ဒါေၾကာင့္ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးနဲ႕ မစိမ္းတဲ့လူေတြပါ။ သူတို႔မွာ အနည္းဆံုး
ႏိုင္ငံေရးသက္ အႏွစ္ ၂၀ ရိွေနၿပီးေတာ့ စစ္အစိုးရအေၾကာင္းကိုလည္း ေကာင္းေကာင္းသိေန
တဲ့ လူေတြပါ။ အခု ေရြးေကာက္ပြဲကို ၀င္ရတာကလည္း လႊတ္ေတာ္ထဲမွာ အတိုက္အခံ
အျဖစ္နဲ႕ လူထုရဲ႕ အခြင့္အေရး ေတြ ကာကြယ္ေပးခ်င္လို႔၊ အာဏာရိွတဲ့လူေတြက အာဏာ
ကို အလြန္အကၽြန္သံုးၿပီး လူထုကို ဖိႏိွပ္ ေနယင္ ထိန္းညိႇေပးခ်င္လို႕၊ ဒီထက္ပို အေရးၾကီးတဲ့
အခ်က္ကေတာ့ ေရြးေကာက္ပြဲၿပီးယင္ အာဏာရလာမယ့္ စစ္အုပ္စုကို အတိုက္အခံနဲ႕၊ လႊတ္
ေတာ္နဲ႕ ဒီမိုကေရစီ နည္းက် ႏိုင္ငံေရးလုပ္ တတ္ေအာင္ ေလ့က်င့္ေပးခ်င္လို႔ NDF က ေရြး
ေကာက္ပြဲ၀င္တာပါ။ ဒါေၾကာင့္ လႊတ္ေတာ္ထဲမွာ အားေကာင္းတဲ့ အတိုက္အခံရိွေရးအတြက္
NDF ၀င္ၿပိဳင္မယ့္ နယ္တိုင္းမွာ လူထုက ေထာက္ခံ အားေပးဖို႔ လိုတယ္ ညီမ။ ဒီကေန တစ္
ဆင့္ ေနာက္ေရြးေကာက္ပြဲေတြမွာ ၃၃၀ စလံုး အေရြးခံႏိုင္ယင္ ၃၃၀ စလံုး အႏိုင္ရခဲ့ယင္
အေျခခံဥပေဒ ျပဳျပင္ေရး နဲ႕ ႏိုင္ငံေရးစနစ္ ျပဳျပင္ေရးကို ေရွ႕တိုးၿပီး လုပ္ေဆာင္လာႏိုင္ပါ
လိမ့္မယ္။

Snow: အကိုေျပာတာ ညီမ သေဘာေပါက္သြားၿပီ။ စိတ္ခ်ပါ အကို။ ညီမ NDF ကိုပဲ မဲထည့္ပါ့
မယ္။

me: ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ညီမရယ္။

ဒုတိယ လူ

သူ႔အတြက္ေတာ့ က်ေနာ္ဟာ အျမဲတမ္း ဒုတိယလူပါပဲ။
လြန္ခဲ့တဲ့ ၂ ႏွစ္ေလာက္က သူ နဲ႕ ဧည့္ခံပြဲတစ္ခုမွ ဆံုစည္းခဲ့ရတယ္။ ဒီကေန ေနာက္ ၇ လ၊ ၈ လ ေလာက္ ၾကာတဲ့ အခါ အစည္းအေ၀းတစ္ခုမွ ထပ္ေတြ႔ျပန္တယ္။ ဒီလိုနဲ႕ပဲ ရင္းႏွီးတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ၊ ႏိုင္ငံေရးလုပ္ ေဖၚကိုင္ဘက္ေတြ ျဖစ္သြားေတာ့ တာပါပဲ။
+ + + + + + + +

ဘ၀ ဆိုတာ ဒီေလာက္ ဆန္းက်ယ္လြန္းလိမ့္မယ္လို႔ အစကတည္းက မထင္ခဲ့မိဘူး။

ဧည့္ခံပြဲတစ္ခုမွ ခဏတာ ဆံုခဲ့ၿပီး တိတ္တခိုးျဖစ္ရတဲ့သူကို ေနာက္ထပ္ ျပန္ေတြ႕လိမ့္မယ္လို႔လည္း ဘယ္ လိုမွ မထင္ခဲ့ဘူး။ တကယ္တမ္းေတာ့ အဲဒီလို မေတြ႕တာကမွ ပိုေကာင္းေသးတယ္လုိ႕ အခုေတာ့ က်ေနာ္ ထင္ေနမိၿပီ။ ဒါေပမယ့္ ႏိုင္ငံေရးလႈပ္ ရွားမႈတစ္ခု လုပ္ဖို႕အတြက္ အစည္းအေ၀းေတြ က်င္းပတဲ့အခါ သူ ျပန္ ပါလာခဲ့တယ္။ လူေတြရဲ႕ ထံုးစံအတိုင္း အစည္းအေ၀း လုပ္စ မွာ လူစည္ေပမယ့္ ေနာက္ပိုင္းမွာ တစ္စ ထက္ တစ္စ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႕ ေပ်ာက္ကြယ္ကုန္လို႔ သူ နဲ႕ က်ေနာ္ အပါအ၀င္ ေလး၊ ငါး ေျခာက္ ေယာက္ပဲ က်န္ေတာ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္တို႔ စိတ္မပ်က္ပဲ ခရီးဆက္ခဲ့ၾကတယ္။

အမွန္အတိုင္းေျပာ ယင္ အဲဒီ ကာလေတြဟာ က်ေနာ့္အတြက္ေတာ့ အေပ်ာ္ဆံုး ကာလေတြေပါ့။ သူနဲ႕ က်ေနာ္ လက္တြဲၿပီး ႏိုင္ငံေရး တာ၀န္ေတြ ထမ္းရြက္မယ္၊ ဒီ ေဒသရဲ႕ ႏိုင္ငံေရးဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္မႈကို တတ္ႏိုင္ တဲ့ ဘက္က ပံ့ပိုးၾကမယ္လို စိတ္ကူး ယဥ္မိတဲ့အခ်ိန္လည္းျဖစ္ေနပါတယ္။ လူငယ္တစ္ေယာက္ရဲ႕ အားမာန္ နဲ႕ အတက္ၾကြဆံုး ကာလေတြ လည္းျဖစ္ေနျပန္ပါတယ္။ ဒီလို ကာလေတြသိပ္ေတာ့ ၾကာရွည္မခံပါဘူး။

သူ႔ကို ခ်စ္တယ္လို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကို နားလည္လာလို႔ ခ်စ္တယ္လို႔ ဖြင့္ေျပာဖုိ႕ ျပင္ဆင္ေနတဲ့ ကာလမွာပဲ သူ႔ ရည္းစား ရိွေနမွန္း သိလိုက္ရပါေတာ့တယ္။ သူ႔ရည္းစား နဲ႕ မိတ္ဆက္ေပးတဲ့ ညေနက က်ေနာ္တို႔ အားလံုး ဘီယာ ထိုင္ေသာက္ျဖစ္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္ မမူးခဲ့ဘူး။ အဲဒီ ဘီယာ၀ိုင္းက အျပန္မွာ က်ေနာ္ တျခား သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ ထပ္ေသာက္ျဖစ္ေသးတယ္။ အဲဒါလဲ မမူးေတာ့ဘူး။ ဒီတိုက္ပြဲမွာ က်ေနာ္ က်ရံႈးသြားၿပီလို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ခံယူလိုက္တယ္။

တကယ္ဆိုယင္ အဲဒီ ညေနက က်ေနာ္ ခ်စ္တဲ့အေၾကာင္းကို ဖြင့္ေျပာဖို႔ စီစဥ္ထားခဲ့တာ။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္ မေျပာျဖစ္ခဲ့ပါဘူး။ သူ႕ ရည္းစားကိုပဲ ေခါင္းညိတ္အသိအမွတ္ျပဳခဲ့မိတယ္။ သူနဲ႕ က်ေနာ္လည္း အရင္းႏွီးဆံုး မိတ္ေဆြ သူငယ္ခ်င္း အျဖစ္နဲ႕ပဲ ေန ေတာ့မယ္လို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကို နားခ်မိတယ္။ ဒီအပိုင္းမွာေတာ့ က်ေနာ္ ေအာင္ျမင္ပါတယ္။ က်ေနာ့္ရဲ႕ ခံစားခ်က္ကို ဘယ္သူမွ မရိပ္မိသြားဘူးေလ။ သူေတာင္ ရိပ္မိရဲ႕လားလို႔ သံသယ ၀င္မိေသးတယ္။ ဒါေပမယ့္ မိန္းကေလးပဲေလ မ်က္၀န္းေတြကို စာ ဖတ္တတ္မွာေပါ့။

x x x x x x x x x x x x

တကယ္တန္းေတာ့ သူက သူ႔ေခတ္သူ႕အခါက ေက်ာင္းသူေခါင္းေဆာင္ တစ္ေယာက္။ ႏိုင္ငံေရးလႈပ္ရွား မႈေတြ ေတာ္ေတာ္ မ်ား မ်ားမွာ အေတြ႕အၾကံဳရိွၿပီးသား။ ဒီေဒသၾကီး တစ္ခုလံုးရဲ႕ လူငယ္လႈပ္ရွားမႈေတြမွာ လည္း ဦးေဆာင္ေနတဲ့သူ။ တက္ၾကြတယ္၊ ဖ်တ္လတ္တယ္၊ ဦးေဆာင္ႏိုင္တယ္၊ အရာရာမွ တည္ၿငိမ္ရင့္ က်တ္ၿပီး ဆံုးျဖတ္ခ်က္မွန္မွန္ကန္ကန္ ခ်တတ္တဲ့သူ။ တကယ္ေတာ့ သူ႔အေပၚမွာ က်ေနာ္ ခ်စ္တာထက္ပို ပါတယ္။ ေလးစားတယ္။ ဂုဏ္ယူတယ္။ အားေပးတယ္။ သူ႔ဘက္က အျမဲ ရပ္တည္ၿပီး ေန ခ်င္တယ္။ ဒါ က်ေနာ္ ဆႏၵေတြပါ။

ဒါေၾကာင့္ အခင္မင္ဆံုး မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္းေတြ အျဖစ္ပဲ ေနၾကဖို႔ က်ေနာ္ ဆံုးျဖတ္လိုက္ေတာ့တာေပါ့။ ေနာက္ေတာ့လည္း သိပ္ မၾကာခင္မွာ က်ေနာ္ စိတ္ေတြ အနည္ထိုင္သြားခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူ႔နဲ႕ေတာ့ ေတြ႕ျဖစ္၊ ဆံုးျဖစ္ဆဲပဲေလ။ က်ေနာ္တို႔အားလံုး က တက္ၾကြတဲ့ လူငယ္ေတြျဖစ္တာေၾကာင့္ ဒီအသိုင္းအ၀ိုင္း ထဲမွာေတာ့ အားလံုးရိွေနၾကဆဲပဲေလ။

ဒီလိုနဲ႕ ႏိုင္ငံေရးအေျခအေနေတြ အေပၚမွာ သူ စိတ္ဓါတ္က်စရာေတြျဖစ္လာတယ္။ ဒါေၾကာင့္လဲ သူ ႏိုင္ငံ ျခားထြက္ဖို႔၊ ပညာ သင္ဖို႔ ဆံုးျဖတ္ခဲ့တယ္။ သူ႔ဘ၀ အတြက္ ဒါဟာ လည္းအေကာင္းဆံုးေရြးခ်ယ္မႈပဲေလ။ က်ေနာ့္ ပတ္၀န္းက်င္မွာ သူမရိွေတာ့တဲ့ အတြက္လည္း က်ေနာ္ဘက္က ပိုေကာင္းလိမ့္မယ္လို႔ က်ေနာ္စဥ္း စားမိတယ္။ က်ေနာ့္ ဘ၀ ပိုတည္ၿငိမ္လာ မလားေပါ့ေလ။ တစ္ၾကိမ္တစ္ခါက တိတ္တခိုး ခ်စ္ခဲ့မိတဲ့အတြက္ ဒီေလာက္နဲ႕ပဲ အဆံုးသတ္ခ်င္ေနၿပီေလ။ ဘ၀မွာ ဒီလို အျဖစ္မ်ိဳးလည္း ေနာက္ ထပ္ မၾကံဳခ်င္ေတာ့ဘူးေလ။ သုူ႕ဘ၀ တိုးတက္ဖို႕အတြက္ သူထြက္သြားတာ အေကာင္းဆံုးျဖစ္သလို က်ေနာ့္အတြက္လည္း အေကာင္း ဆံုးလို႔ က်ေနာ္ ယူဆေနမိတယ္။

ဒီလိုနဲ႕ က်ေနာ္တို႔ ျပန္ေ၀းသြားခဲ့ျပန္တယ္။ က်ေနာ့္ ဘ၀က လည္း တစ္ဆစ္ခ်ိဳးေျပာင္းသြားျပန္တယ္။ ဒီလို နဲ႕ ဘ၀မွာ က်င္လည္ကူးခတ္ယင္း ေမ့သေလာက္ရိွသြားျပန္တယ္။ သူဟာ တခ်ိန္တုန္းက ပတ္သက္ခဲ့ဘူး တယ္ဆိုတာေလာက္နဲ႕ တစ္စခန္း ရပ္သြားခဲ့တယ္လို႔ ဆိုရမွာေပါ့ေလ။ က်ေနာ္ ေက်နပ္ပါတယ္။ အျဖစ္ အပ်က္ေတြကို ဒီေလာက္နဲ႕ပဲ အဆံုးသတ္လိုက္ခ်င္ၿပီ။ ဘ၀ မွာ ေတြ႕ခဲ့ၾကံဳခဲ့ရတာေလးနဲ႕ပဲ ေက်နပ္လိုက္ ခ်င္ၿပီ။ ဒါေပမယ့္လည္းေလ……………..

= = = = = = = = = = = = = = = = =

ဒါေပမယ့္ က်ေနာ့္ ဘ၀ကို ဒီေလာက္နဲ႕ မရပ္ေစခ်င္ၾကဘူးထင္တယ္။ သူျပန္လာတယ္။ သူျပန္လာတာမွ ထိုင္းကိုပဲ ျပန္လာတာ မဟုတ္ဘူး။ က်ေနာ့္ဆီကို ျပန္လာခဲ့တယ္။ တည္ၿငိမ္စ ျပဳေနတဲ့ ေရျပင္ကို ခဲလံုး တစ္လံုး က်လာသလိုပဲ။ က်ေနာ္ တိတ္တခိုး ခ်စ္ခဲ့တဲ့ သူ က်ေနာ့္ ဆီကုိလာတာ က်ေနာ္ မေပ်ာ္ပဲ ဘယ္ေန ပါ့မလား။ ဒါေပမယ့္လည္း က်ေနာ့္မွာ စိုရိမ္မႈေတြ၊ ေမာဟ ေတြ၊ ေသာကေတြလည္း ျပန္၀င္လာခဲ့ပါတယ္။ သူ က်ေနာ့္ေဘးမွာရိွေနတာဟာ က်ေနာ္အတြက္ ေပ်ာ္စရာျဖစ္ေပမယ့္ က်ေနာ္ မေပ်ာ္ႏိုင္ဘူး။ သူ တျခား တစ္ေယာက္နဲ႕ ဖုန္းေျပာေနယင္ က်ေနာ္ မေပ်ာ္ႏိုင္ဘူး။ သူဖုန္းေျပာေနတာ ဘယ္သူမွန္းမသိေပမယ့္ က်ေနာ္ စိုးရိမ္ေနတယ္။ သူတစ္ေယာက္ေယာက္နဲ႕ ခ်က္တင္ လုပ္တယ္ဆိုယင္ က်ေနာ္ က်ေနာ္ စိတ္ေတြ ဂေယာက္ဂယက္ ျဖစ္ေနေတာ့တာပါပဲ။

ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္ ဘာ တတ္ႏိုင္မွာလဲ။ က်ေနာ္ ခ်စ္တယ္လို႔ မေျပာခ်င္ေတာ့ဘူး။ ခ်စ္တယ္ဆိုတဲ့ စကားကို က်ေနာ္ သိမ္းထား လိုက္ဖို႔ ဟုိအယင္ကတည္းက ဆံုးျဖတ္ထားလိုက္ၿပီးသားေလ။ ဟိုအယင္ကတည္းက က်ေနာ္ဟာ သူ႔အတြက္ ဒုတိယ လူပါ။ အခုလည္း က်ေနာ္ဟာ ဒုတိယ လူပဲ ျဖစ္လိမ့္မယ္လို႔ ထင္ေနတယ္။ ဒီေလာက္နဲ႕ပဲ က်ေနာ္ ေက်နပ္လိုက္ပါၿပီ။

% % % % % % % % % % % %

Letter from Myanmar

Dear My Friend,

My parents are NLD and I was member of DPNS in 1988. It seems that
being part of the opposition is in my genes and in my blood. I was
greatly disappointed by the decision of the NLD to boycott the
elections, although I understand the emotional and political stand of
this very difficult decision. Nonetheless, I will stand behind the
lady throughout my life, she is my only hero. I have never seen
someone like her in my life. Her honesty, beliefs, stands, scarifies,
braveness, and courage for this country is second to none. She is the
great national hero of our age and she will always be our national
hero no matter who says what. But she has been isolated from ordinary
people for such a long time; I do not think she can make the right
decisions from so long an exile in her home.

I think the NLD made a big mistake because no one in Burma can come
out on the street and demonstrate for them, since they are not
engaging in the political process. Of course the entire process is
corrupt but still we must work with it from the inside, not by
isolating ourselves from it. I wish some NLD members could be in
Parliament and speak out against the unfairness of this regime. I know
that people would be behind any Parliament member who would bravely
speak out for lawfulness, fairness and to change the constitution. Now
no member of the NLD can possibly be in parliament so there will only
be pro regime thugs and I no longer see the end of the Than Shwe era.
I think we have lost NLD forever. Forgetful Burmese may not remember
half of NLD in three years. It’s a terrible development.


After 20 years of standing with the opposition, I realize that the
future of this country is going nowhere. My country is still a slave
pool for neighboring states, and people die unnecessarily of easily
curable diseases. Fifty percent of people die half way through their
life span, and the younger generation is trying to leave this country.
Corruption is worsening each day. This military regime is the worst of
my lifetime and if I could I would end it with a blink of my eye, but
this will not happen. The opposition, including me, within Burma or in
exile has failed to bring freedom to this country in 20 years.

This failure makes me realize it is time to evolve. I was pro
sanctions for many years but now I have great doubts that sanctions
can ever achieve freedom for Burma. If the regime does nothing for
this country and people of this country have no means to fight them
back, the best way for us would be lifting the sanction. It’s the
only humanitarian thing to do.

I used to blindly say NO to anything this regime stood for, and always
sided with the NLD. But I now accept that sanctions are only hurting
the ordinary Burmese people, not the government. I now know changes
will come only when enough educated people with enough opportunities
exist in my country. In order to get enough education and enough
opportunities to the Burmese people, to change this country in 5-10
years, what we now need is the lifting of sanctions. I no longer want
to waste precious time and opportunity.

We should all consider whether the waste of lives and opportunities in
Burma are not only the fault of the regime, but that the world body is
also to blame. In order to evolve we must join the world body. We all
know that the real changing force is inside the country, that it will
come from the people, and the rest of the world should give us equal
opportunities by lifting sanctions. This will bring about change in
the shortest possible time frame.

I know you love this country, and the innocent, friendly people of
Burma. I greatly respect the work you have done for us so far. I hope
you will do everything in your power to help us change.

Your beloved friend!

အခ်စ္

သူမကို ခ်စ္မိေနၿပီမွန္း က်ေနာ့္ကိုယ္ က်ေနာ္သိလုိက္ၿပီ။ ဒီလို ခံစားခ်က္မ်ိဳး အယင္တစ္ေယာက္တုန္းကလဲ ျဖစ္ခဲ့ဘူးသည္။ သုိ႔ေသာ္ ထိုတစ္ေယာက္မွာ ခ်စ္သူရိွေနၿပီမို႔ က်ေနာ္ ေနာက္ဆုတ္ခဲ့ရသည္။ အခုထက္ထိ ထုိတစ္ေယာက္နဲ႕ က်ေနာ္က အရင္းႏီွးဆံုး သူငယ္ခ်င္းေတြ အျဖစ္ ဆက္ရိွေနသည္။ ဒါပဲ ေကာင္းပါသည္။

x x x x x x

အသက္အရြယ္ေၾကာင့္လားေတာ့ မသိ။ က်ေနာ့္ စိတ္ဓါတ္ေတြ သိပ္မတက္ၾကြေတာ့တာေတာ့ အမွန္ပါပဲ။ လြန္ခဲ့တဲ့ ေလး ငါးႏွစ္ကဆို ဒီလို ကိစၥၥမ်ိဳး ေတြ႕ၾကံဳလာယင္ ခံစားျပစ္လိုက္မည္။ ၀မ္းနည္းခ်င္လည္း ၀မ္း နည္းျပစ္လိုက္မည္။ အခုေတာ့ က်ေနာ့္ ခံစားခ်က္ေတြကို တိတ္တိတ္ေလး သိမ္းထားျပစ္လိုက္ဖို႔ ဆံုးျဖတ္ လိုက္သည္။ အသက္အရြယ္က စကားေျပာလာၿပီလားမသိ။

သူမ နဲ႕ က်ေနာ္ စေတြ႕စဥ္က သာမန္ ရိုးရိုး ခင္မင္မႈပါပဲ။ ရိုးရုိးကေန ဆန္းဆန္းျဖစ္လာတာကိုပဲ အခ်စ္လုိ႔ ေခၚမည္လားမသိ။ ဒါဆိုယင္ ခ်စ္ေနမိၿပီလို ၀န္ခံလိုက္ရေတာ့မလိုပင္။ သို႔ေသာ္ ဒီလို လြယ္လြယ္ ၀န္ခံလို႔ ေတာ့ မျဖစ္ေသးပါ။ ဒါေပမယ့္လည္း သူမက က်ေနာ္ စိတ္ထဲမွာ ရိွေနတာကေတာ့လည္း အမွန္ပါပဲ။ ကဲ မခက္လား။

အခ်စ္ဆိုတာ ခက္ခဲတဲ့ အရာမွန္း အစကတည္းက က်ေနာ္နားလည္ ထားၿပီသား။ ဒါေၾကာင့္ အမွန္ေျပာယင္ က်ေနာ္ မခ်စ္ခ်င္ေတာ့။ ဒါေပမယ့္ သူမက က်ေနာ္ ဘ၀ ထဲကို အလိုလို ၀င္ေရာက္လာသည္ကေတာ့ က်ေနာ္လည္း ဘာမွ် မတတ္ႏိုင္။ ကိုယ့္ဘက္ အေကာင္းဆံုးကို ေမွ်ာ္လင့္ၿပီး အဆိုးဆံုးအတြက္ ျပင္ဆင္ထားရံု မွ တပါး တျခားမရိွၿပီ။

တကယ္ေတာ့ သူနဲ႕ က်ေနာ့္အၾကားမွာ ကြာဟခ်က္ေတြက အေတာ္ၾကီး ရိွေနၿပီးသား။ ဒီအထဲမွာ အျမင္သေဘာထား ေတြ ကြာဟေနတာက အဆိုးဆံုးျဖစ္မည္ထင္သည္။ ဒီလို ကြာဟခ်က္ေတြထဲက တူညီတဲ့ အခ်က္ကေလးေတြကို ရွာဖို႔ လို အပ္မွန္း က်ေနာ္ နားလည္ထားသည္။ က်ေနာ္ သူ႔ကို တကယ္ခ်စ္မိသြားၿပီ ဆိုတာ ေသခ်ာသြားခဲ့ယင္ေတာ့ သူနဲ႕ က်ေနာ့္ ၾကားက တူညီမႈေတြကို ရွာယင္း ကြာဟခ်က္ေတြကို နည္း ႏိုင္သမွ် နည္းေအာင္ ၾကိဳးစားဖို႔ လိုအပ္မည္ဆိုတာ က်ေနာ္ သိထားသည္။ ဒါကိုက ဘ၀ ပဲ မို႕လား။

တစ္ေယာက္နဲ႕ တစ္ေယာက္ အၾကားမွာ တူညီတာေတြလဲ ရိွခ်င္ ရိွေနမည္။ မတူညီတဲ့အခ်က္ေတြကလည္း ရိွေနမည္မွာ ေသခ်ာသည္။ မတူညီတာေတြကို ညိႇွွွွွယူယင္း တူညီတာေတြကို ၾကိဳးစားရွာေဖြယင္း ႏွစ္ေယာက္တစ္ဘ၀ တည္ေဆာက္ ဖို႔ လိုအပ္မွန္း က်ေနာ္ နားလည္ထားသည္။ က်ေနာ့္ ဘ၀အတြက္ သူမကို ပဲ ေရြးခ်ယ္ဖို႔ ဆံုးျဖတ္ခဲ့ၿပီ ဆိုယင္ေပါ့ေလ။

သူမ ဘက္ကလည္း ဒီအတိုင္းပဲ ရိွေစခ်င္သည္။ အခ်စ္ဆိုတာေတာ့ ဆန္းေတာ့ ဆန္းၾကယ္သား။ ကိုယ္က ခ်စ္မိေနၿပီ ဆိုေပမယ့္လည္း တစ္ဘက္က ကိုယ့္ကို ခ်စ္ခ်င္မွ ခ်စ္မွာ မဟုတ္လား။ တခါတေလ ကိုယ္က မခ်စ္ေပမယ့္ ကိုယ့္ကို နားလည္မႈေပးႏိုင္တဲ့သူေတြလည္း ရိွခ်င္ ရိွတတ္တာမဟုတ္လား။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ေလ။ ဘာကိုမွ ေသခ်ာ တတ္အပ္ ေျပာလို႕မရဘူးဆိုတာေတာ့ ၾကိဳတင္ ႏွလံုးသြင္းထားဖို႔ လိုအပ္ေပလိမ့္မည္။

မေသခ်ာတာေတြထဲမွာ ေသခ်ာတာကေတာ့ မင္းေလးကို ခ်စ္လို႔ ဆိုတဲ့ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ကိုပဲ အမွတ္ရမိေသး ေတာ့သည္။ ဒီလို ဆိုေတာ့လဲ မေသခ်ာတဲ့ ေလာကၾကီးထဲမွာ ေသခ်ာတာေတြကို ၾကိဳးစား ရွာေဖြယင္း ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ ေပ်ာက္ရေတာ့မလားလို႔ စိုးရိမ္သြားမိတာ အမွန္ပါ။ ဒီလိုေတာ့လဲ ဘယ္ဟုတ္ပါ့မလဲေလ။ မေသခ်ာျခင္းေတြ ၾကားထဲမွာ ေသခ်ာတာေတြကို ေရြးခ်ယ္ယင္း ဘ၀ကို တည္ေဆာက္ရလိမ့္မည္လို႔ပဲ ခံယူထားရေတာ့သည္။

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အဲဒီ ေသခ်ာျခင္းက ကိုယ့္ရဲ႕ အခ်စ္ပဲ ျဖစ္ခ်င္သည္။ ကိုယ္က ခ်စ္သလို ကိုယ့္ကိုလဲ ျပန္ခ်စ္ ေစခ်င္တာ ကေတာ့ ကိုယ့္ အတၱ လို႔ပဲ ဆိုရမည္ထင္သည္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကိုယ့္မွာလဲ လူသားပီပီ အတၱ ဘယ္ ကင္းႏိုင္ပါ့မလဲ။ ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ အေကာင္းဆံုးကို ျပင္ဆင္ၿပီး အဆိုးဆံုးအတြက္ ျပင္ဆင္ထားရံုမွ တစ္ပါး အျခားမရိွၿပီ။