သမိုင္းထဲက သင္ခန္းစာမ်ား "လူထု ႏွင့္အာဏာ"

ေက်ာ္လင္းဦး

စက္တင္ဘာေတာ္လွန္ေရးေပၚေပါက္ၿပီးစအခ်ိန္ေလာက္မွာပဲ က်ေနာ္တို႔ဘက္မွာ စဥ္းစားခ်က္တစ္ရပ္ရိွခဲ့ပါ တယ္။ အဲဒီတုန္းက ကုိေဌးႂကြယ္အဖမ္းမခံရေသးပါဘူး။ အဲဒါကေတာ့ ကိုေဌးႂကြယ္က ကမကထလုပ္ၿပီး ေဒၚစုတို႔၊ ခြန္ထြန္းဦးတို႔ပါ ပါ၀င္တဲ့ ယာယီ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးေကာင္စီတစ္ရပ္ကိုအျမန္ဆံုးဖြဲ႕ၿပီး အဲဒီအုပ္ခ်ဳပ္ေရး ေကာင္စီကို အတြင္းအျပင္မွာရိွတဲ့လူေတြက ေထာက္ခံလာေအာင္၀ိုင္း၀န္းလုပ္ၾကဖို႔ဆိုတဲ့ စဥ္းစားခ်က္ပါ။ အဲဒီစဥ္းစားခ်က္က အခုအခ်ိန္အထိ စိတ္ကူးယဥ္ ဆန္ေကာင္းဆန္ေနလိမ့္မယ္။ လက္ေတြ႕နဲ႕ကင္းကြာ ေကာင္း ကင္းကြာေနလိမ့္မယ္။ အားနည္းခ်က္ေတြလည္း ရိွေကာင္းရိွေပလိမ့္မယ္။ဒါေပမယ့္ ဒါေတြဟာ တကယ့္ ျပႆနာ မဟုတ္ပါဘူး။ တကယ့္ျပႆနာကေတာ့ လူေတြ ဟာ အာဏာကို ေၾကာက္တတ္ျခင္း ပါပဲ။

သီအိုရီအရ အာဏာဟာ ျပည္သူ႕ထံမွ ဆင္းသက္ေစရမည္လို႔ဆိုထားေပမယ့္ လက္ေတြ႔မွာေတာ့ အဲဒီ အာဏာကို လူတစ္စုကသာ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ထားရမွာျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီလူတစ္စုက ျပည္သူ႔အက်ိဳး စီးပြားကို ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္တဲ့လူတစ္စုျဖစ္ဖို႔သာအဓိကက်ပါတယ္။ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီးမ်ားကေတာ့ ကိုယ္က်ိဳးစီးပြားသာၾကည့္တတ္လြန္းလို႔ သူတို႔ကို ဖယ္ရွားပစ္ရမွာျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလိုဖယ္ရွားတဲ့ေနရမွာ ေအး ေအးေဆးေဆးေတာင္းခံေနရတဲ့ ကာလရိွသလို လိုအပ္ယင္ အတင္းအဓမၼတက္ၿပီး ဖယ္ရွားပစ္ရမဲ့အေျခ အေနလည္းရိွပါတယ္။ လိုအပ္တာကေတာ့ လုပ္သင့္လုပ္ထိုက္တာကို ျပတ္ျပတ္သားသားလုပ္ရဲဖို႔ပဲလိုတာ ပါ။

က်ေနာ္တို႔ရဲ႕သမိုင္းကိုျပန္ၾကည့္မယ္ဆိုယင္ အဲဒီလို ျပတ္ျပတ္သားသားလုပ္ရဲခဲ့လို႔ ေအာင္ျမင္ခဲ့တာေတြ လည္းရိွပါတယ္။ ဥပမာ- ဒုတိယကမၻာစစ္ျဖစ္ခါစေလာက္က အဲဒီတုန္းက ဒို႔ဗမာအစည္းအရံုးဟာ အဂၤလိပ္ ကို လြတ္လပ္ေရးေပးဖို႔ေအးေအးေဆးေဆးေတာင္းေနမယ္ဆိုယင္ ရခ်င္မွရမွာပါ။ အဂၤလိပ္နဲ႕ ဂ်ပန္စစ္မွာ ဂ်ပန္ဆီသြားၿပီး လက္နက္ေတာင္း၊ တပ္ဖြဲ႕ၿပီး အတင္း၀င္တိုက္တဲ့အခါ အဂၤလိပ္က ထြက္ေျပးရတဲ့အေျခ အေနကိုေရာက္ခဲ့ရပါတယ္။ အဲဒီရဲ႕အက်ိဳးရလဒ္ကေတာ့ ဒို႔ဗမာအစည္းအရံုး၀င္လူငယ္ေတြဟာ ဂ်ပန္ေခတ္ မွာ အစိုးရေခါင္းေဆာင္ေတြျဖစ္လာၾကပါတယ္။ ဂ်ပန္ကို ၾကိဳက္သည္ျဖစ္ေစ၊ မၾကိဳက္သည္ျဖစ္ေစ၊ က်ေနာ္ တို႔ေခါင္းေဆာင္ေတြေတာ့ အစိုးရလုပ္ဖူးသြားတာပါပဲ။ အဲဒီကေနတစ္ဆင့္ ဒုတိယ ကမၻာစစ္ၿပီးတဲ့အခါ အဂၤလိပ္က တူတူတန္တန္ထားၿပီ ဆက္ဆံလာတယ္။ ဒါဟာ က်ေနာ္တို႔အတြက္အျမတ္ပါပဲ။ ေျပာရယင္ ေတာ့ ဒို႔ဗမာအစည္းအရံုး၀င္ လူငယ္ေတြဟာ အာဏာရဲ႕သေဘာသဘာ၀ကို နားလည္လာၾကတယ္။

ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံမွာ အစိုးရတစ္ရပ္ဟာ မတည္ျငိမ္ေတာ့ဘူးဆိုယင္ အာဏာနယ္ပယ္မွာ ေလဟာနယ္ေပၚ ေပါက္လာတတ္ပါတယ္။ အဲလို ေလာဟာနယ္ ေပၚေပါက္ခဲ့ယင္ ဘယ္အဖြဲ႕အစည္းက အစားထုိးမလဲ ဆို တာကို ေစာင့္ၾကည့္ရပါေတာ့တယ္။ အနီးဆံုးဥပမာအျဖစ္ လြန္ခဲ့တဲ့ အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္က ေပၚေပါက္ခဲတဲ့ ၈၈ အေရးေတာ္ပံုၾကီးကို ျပန္ၾကည့္ၾကရေအာင္။ အဲဒီတုန္းက မဆလ အစိုးရဟာ ႏိုင္ငံကို တည္ျငိမ္ေအာင္ မထိမ္းႏိုင္တာနဲ႕အမွ် လႈပ္ရမ္လားပါတယ္။ ေအာက္ေျခက ၀န္ထမ္းေတြကိုယ္၌က အစိုးရကို စိန္ေခၚလာ ပါတယ္။ အဲဒီထဲမွာ မဆလ ရဲ႕အဓိက ေက်ာရိုးျဖစ္တဲ့ တပ္မေတာ္သား တစ္ခ်ိဳ႕နဲ႕ ရဲတပ္ဖြဲ႕၀င္ေတြက ေတာင္ အစိုးရကို ဆန္႕က်င္သပိတ္ေမွာက္လာၾကပါတယ္။ ႏိုင္ငံေရးေဗဒစကားနဲ႕ေျပာယင္ အာဏာရပ္၀န္း မွာ ေလဟာနယ္ေပၚလာၿပီးေပါ့။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ မဆလ ကိုဆန္႕က်င္ေနတဲ့ အ၀န္းအ၀ိုင္းၾကားမွာေတာ့ ဖရို ဖရဲျဖစ္ေနပါတယ္။ အခ်င္းခ်င္းညီညြတ္ေရးကို ၾကိဳးစားတည္ေဆာက္ေပမယ့္ မေအာင္ျမင္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ မဆလ ဆန္႔က်င္ေရးအင္အားစုေတြဟာ စုစည္းညီညြတ္တဲ့အားမျဖစ္လာခဲ့ပါဘူး။ တကယ္ဆိုျဖစ္သင့္တာ က မဆလ ဆန္႔က်င္ေရးအင္အားစုေတြဟာ စုစည္းညီညြတ္တဲ့အားအျဖစ္နဲ႕ ေစာေစာကေျပာတဲ့ ေလဟာ နယ္ကို ၀င္ျဖည့္ရမွာျဖစ္ပါတယ္။ ဒါဟာ ျပည္သူလူထုကို ဆန္႔က်င္တာမဟုတ္သလို ႏိုင္ငံေရးအရ တရား ၀င္မႈ မ၀င္မႈဆိုတဲ့ ျပႆနာနဲ႕လည္း မဆိုင္ပါဘူး။ အဓိက ကေတာ့ အေျခအေနတစ္ရပ္မွာ လုပ္သင့္လုပ္ ထိုက္တာကို လုပ္လိုက္ျခင္းပါပဲ။ အဲဒီလို အစိုးရဆန္႕က်င္ေရးအင္အားစုေတြက ေလဟာနယ္ကို မျဖည့္ႏိုင္ တဲ့အခါ စစ္တပ္က အင္းအားစုတစ္ရပ္အေနနဲ႕ေရွ႕ထြက္ၿပီး အဲဒီေလဟာနယ္ကို၀င္ျဖည့္သြားပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ဘက္ကေတာ့ သမိုင္းသင္ခန္းစာရဲ႕တန္ဖိုးအျဖစ္ ႏွစ္ေပါင္းႏွစ္ဆယ္ေပးလိုက္ရပါေတာ့တယ္။

ကမၻာ့သမို္င္းမွာ ေပၚေပါက္ခဲ့တဲ့ ဘယ္လိုေတာ္လွန္ေရးမ်ိဳးမဆို သူ႔အလိုအေလွ်ာက္ေအာင္ျမင္သြားတာမ်ိဳးမ ရိွသလို၊ ေတာ္လွန္ေရးေအာင္ျမင္ျခင္း မေအာင္ျမင္ျခင္းဟာ ကံၾကမၼာနဲ႕လဲမဆိုင္ပါဘူး။ ကမ ၻာေပၚကႏိုင္ငံ ေတြမွာ တည္ဆဲအစိုးရေတြ အားနည္းၿပီး တိုင္းျပည္ကို ေကာင္းေကာင္းမအုပ္ခ်ဳပ္ႏိုင္ေတာ့အခါ ေတာ္လွန္ ေရးေတြေပၚေပါက္ရစၿမဲပါ။ ဒီအခါမွာ လက္ရိွအစိုးရထက္ ပိုမိုခို္င္မာၿပီး၊ ပိုမိုစနစ္က်တဲ့အဖြဲ႕အစည္းေတြဟာ လက္ရိွအစိုးရရဲ႕ေနရာမွာ အစားထုိုး၀င္ေရာက္လာတတ္တဲ့ သေဘာသဘာ၀ရိွပါတယ္။ အဲဒီလို ပိုမိုခိုင္မာၿပီး ပိုမိုစနစ္က်တဲ့အဖြဲ႕အစည္းဟာ ေတာ္လွန္ေရးအင္အားစုသာျဖစ္လွ်င္ ေတာ္လွန္ေရးေအာင္ျမင္တယ္လို႔ အဓိပၸါယ္ရပါတယ္။ ဒီလိုမွမဟုတ္ပဲ ဖိႏိွပ္တဲ့အင္အားစုက ပဲပံုစံတစ္မ်ိဳးနဲ႕ အစားထိုး၀င္ေရာက္လာယင္ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာလို စစ္အာဏာသိမ္းမႈျဖစ္ပြားလာေတာ့တာပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ တစ္ခါတစ္ရံမွာ ဖိႏိွပ္ေရးအင္အား စုမဟုတ္ပဲ ၾကားအဖြဲ႕အစည္းတစ္ရပ္ကလည္း အစားထိုး၀င္လာတတ္ပါတယ္။ ဥပမာ အားျဖင့္ မႏွစ္က ထိုင္း ႏိုင္ငံမွာျဖစ္ပြားခဲ့တဲ့ စစ္အာဏာသိမ္းမႈဟာ အာဏာရ တက္ဆင္အစိုးရ ကိုေထာက္ခံသူလည္းမဟုတ္၊ သူ႔ကို ဆန္႔က်င္ေနတဲ့ အင္အားစုလည္းမဟုတ္တဲ့ ၾကားအဖြဲ႔ျဖစ္တဲ့ စစ္တပ္က အာဏာကို တက္သိမ္းသြား တာပါပဲ။

ဒီလိုအျဖစ္အပ်က္ေတြကို ေလ့လာျခင္းအားျဖင့္ ေတာ္လွန္ေရးတစ္ရပ္ရဲ႕ အဆံုးသတ္အျဖစ္ အာဏာ ကိစၥ ကို မလြဲမေသြထည့္သြင္းစဥ္းစားရေတာ့မွာျဖစ္ပါတယ္။ ေတာ္လွန္ေရးသက္ ၾကာရွည္လာတာနဲ႕အမွ်၊ တည္ ဆဲအစိုးရအတြင္းမွာ မတည္မျငိမ္မႈေတြေပၚေပါက္လာတာနဲ႕အမွ်၊ ဒီေန႔ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ အာဏာ ရပ္၀န္းမွာ ေလဟာနယ္ေတြေပၚေပါက္လာေတာ့မွာ မလြဲမေသြျဖစ္ပါတယ္။ လက္ရိွ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရး စင္ျမင့္ကိုလွမ္း ၾကည့္ယင္ နအဖ စစ္အစိုးရဟာ အစိုးရအာဏာကို တည္တည္ျငိမ္ျငိမ္ထိန္းထားတယ္ဆိုေပမယ့္ သူတို႔မွာ မေသခ်ာမေရရာမႈေတြနဲ႕ရင္ဆိုင္ေနရပါတယ္။ တိုင္းျပည္ရဲ႕အခ်ိဳးအေကြ႔ေတြေရာက္တိုင္းမွာ အစိုးရတိုင္း ဟာ အၾကပ္အတည္းက သက္သာဖို႔ ေရွ႕လုပ္ငန္းစဥ္ေတြကို ခ်ျပရေလ့ရိွပါတယ္။ နအဖ ကေတာ့ စက္တင္ ဘာေတာ္လွန္ေရးေနာက္ပိုင္းမွာ ဒီလိုလုပ္ငန္းစဥ္မ်ိဳးခ်ျပႏိုင္ျခင္းမရိွေသးပါဘူး။ ဒါ့အျပင္ သူတို႔မွာေရွ႕ဆက္ ၿပီး ေရြးစရာလမ္းသိပ္မ်ားမ်ားစားစားမရိွေတာ့တဲ့ သေဘာမွာရိွေနပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း ေရွ႕တိုးၿပီးဖိႏိွပ္ မႈေတြ ဆက္လက္လုပ္ေနတာျဖစ္သလို ျပည္သူလူထုဘက္ကလည္း ေက်နပ္စရာတစ္ကြက္မွမရိွတဲ့အတြက္ ေရွဆက္ၿပီး ထိပ္တုိက္ရင္ဆိုင္မႈေတြဆက္ျဖစ္ေနဦးမယ့္သေဘာမွာရိွေနပါတယ္။

လက္ရိွအေျခအေနေတြက ဘာကိုွွညႊန္းဆိုေနလဲဆိုယင္ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ အာဏာရပ္၀န္းမွာ ေလဟာနယ္တစ္ ရပ္ အျမန္ဆံုးေပၚေပါက္လာေတာ့မယ္ဆိုတာပါပဲ။ နအဖ ရဲ႕ဖိႏိွပ္မႈေတြဟာ ပိုမိုျပင္းထန္းလာတာနဲ႕အမွ် ေတာ္လွန္ေရးအင္အားစုေတြဘက္က လည္း နည္းေပါင္းဆံုးနဲ႕ ဆက္လက္ဆန္႔က်င္မွာျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအခါ မွာ တိုင္းျပည္အတြင္း တည္ၿငိမ္မႈေတြကင္းမဲ့လာကာ နအဖ အတြက္လမ္းဆံုးသြားမွာျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အေမွ်ာ္အျမင္ရိွတဲ့ ႏိုင္ငံေရးသမားတိုင္းဟာ အာဏာေလဟာနယ္ကို ျဖည့္ဖို႔အခုကတည္းကျပင္ဆင္ထား ရမွာျဖစ္ပါတယ္။ ဒါဟာ စိတ္ကူးယဥ္တာမဟုတ္သလို၊ ေၾကာက္ရမယ့္ ကိစၥမဟုတ္ပါဘူး။ ဒါဟာတာ၀န္ တစ္ရပ္သာျဖစ္ပါတယ္။ အကယ္၍မ်ား က်ေနာ္တို႔ဘက္က ဒီလိုျပင္ဆင္ထားမႈေတြမရိွဘူးဆိုယင္ ေနာက္ ထပ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေစာေမာင္ေတြ စစ္တပ္ထဲမွာ ထပ္ေပၚလာၿပီး တိုင္းျပည္နဲ႕ ကမၻာကို မ်က္လွည့္ထပ္ျပပါလိမ့္ဦး မယ္။ ဒါေၾကာင့္ က်ေနာ္တို႔ဘက္က ေျခတစ္လွမ္းဦးေအာင္ စထားၾကပါစို႔။

ေၾကာက္ျခင္း ႏွင့္ မေၾကာက္ျခင္း

ေက်ာ္လင္းဦး

လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ ႏွစ္ဆယ္အတြင္း အရဲရင့္ဆံုး နဲ႔ အားရစရာအေကာင္းဆံုး ဆႏၵျပပြဲေတြ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕နဲ႕ တျခား ၿမိဳ႕ၾကီးေတြရဲ႕လမ္းမေတြေပၚမွာ ေပၚထြက္လာခဲ့ပါၿပီး။ ဒီအထဲမွာ ဦးေဆာင္သူေတြနဲ႕ ပါ၀င္ဆႏၵျပသူေတြရဲ႕ သတၲိဟာ ကမၻာကေတာင္ အံ့ၾသေလးစားရတဲ့ သတိၱမ်ိဳးျဖစ္သြားခဲ့ပါၿပီ။ ဒါဟာ ဒီေန႔ ဆႏၵျပပြဲေတြနဲ႕ လြန္ခဲ့ တဲ့ ႏွစ္ႏွစ္ဆယ္က ဆႏၵျပပဲြေတြရဲ႕အဓိကအေၾကာင္းရင္းျဖစ္ၿပီး က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ ေအာင္ပြဲဟာ သိပ္မေ၀းေတာ့ ဘူးဆိုတဲ့ လကၡဏာေတြသာျဖစ္ပါတယ္။

ျပည္တြင္းကလာတဲ့သတင္းတစ္ခ်ိဳ႕အရ ရန္ကုန္ေဆးရံုၾကီးကိုေရာက္လာတဲ့ ဒဏ္ရာရ ရဟန္းေတာ္တစ္ပါး ကို လူ၀တ္မလဲရင္ ေဆးကုမေပးနဲ႕လို႔ စစ္သားေတြက ညႊန္ၾကားခဲ့တယ္လို႔ဆိုပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ရဟန္း ေတာ္ကလည္း ေသခ်င္ေသပေစ၊ လူ၀တ္မလဲဘူးဘူးလို႔ျပန္လည္ တံု႕ျပန္ခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္ဆံုးမွာ က်န္းမာ ေရး၀န္ထမ္းေတြက ၀န္ၾကီးဦးေက်ာ္ျမင့္ကို တိုက္ရိုက္ေတာင္းဆိုမွ ၀န္ၾကီးအမိန္႔နဲ႔ေဆးကုန္ခြင့္ရတယ္လို႔ဆို ပါတယ္။ အင္းစိန္ ဂ်ီတီအုိင္မွာ ထိန္းသိမ္းထားတဲ့ ရန္ဟန္းေတာ္ သံုးရာေလာက္ကို သိကၡာခ်လူ၀တ္လဲရန္ ၾကိဳူးပမ္းရာ မေအာင္ျမင္ပဲရိွပါတယ္။

ဒီလို သတၲိရိွိရိွတံု႕ျပန္တာမ်ိဳးရိွသလို စစ္အုပ္စုဘက္က ဖိႏွိပ္မႈ၊ ရက္စက္မႈေတြဟာလည္း ျပင္းထန္ေမာက္ မာလွပါတယ္။ ညပိုင္းမွာ ဘုန္းေတာ္ၾကီးေက်ာင္းေတြကို ၀င္စီးၿပီးရဟန္းေတာ္ေတြကိုဖမ္းဆီးေခၚေဆာင္မႈ ေတြရိွေနပါတယ္။ ဒီလိုဖမ္းဆီးရာမွာ ၀င္ေရာက္ရိုက္ႏွက္ဖမ္းဆီးတဲ့အျပင္ ၀င္ေရာက္ဟန္႔တားတဲ့ ရပ္ကြက္ လူထုကို ပစ္ခတ္မႈေတြအထိရိွပါတယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့ ရက္ပိုင္းက ဆႏၵျပပြဲေတြျပင္းထန္ေနတဲ့ကာလမွာ လမ္း ေပၚတက္လာယင္ အေ၀းကေန စႏိုက္ပါ နဲ႕လွမ္းပစ္မယ္လို႔ သတင္းေတြထြက္ခဲ့ဘူပါတယ္။ ဒါေတြကိုၾကည့္ မယ္ဆိုယင္ နအဖဟာ ဆႏၵျပတဲ့လူေတြကိုေရာ ဘုန္းၾကီးေတြကိုပါ ေၾကာက္စိတ္ေတြလႊမ္းမိုးေအာင္လုပ္ ေဆာင္ေနတယ္ဆိုတာသိသာထင္ရွားလွပါတယ္။ စစ္အာဏာရွင္ေတြရဲ႕ထံုစံအတိုင္း အားလံုးက ေၾကာက္ သြားေအာင္လုပ္ေဆာင္ေနတာပါ။ ဒါေၾကာင့္ က်ေနာ္တို႔က သူတို႔ျဖစ္ေစခ်င္သလို ေၾကာက္ျပမယ္ဆိုယင္ သူတုိ႕ ဘက္အႏိုင္နဲ႕ပိုင္းသြားမွာပါ။ သူတို႔ဘက္က တစ္ခုတည္းေသာလက္နက္ျဖစ္တဲ့ ေၾကာက္ျခင္း တရားနဲ႕ ဖိႏိွပ္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ က်ေနာ္တို႔ဘက္က မေၾကာက္ျခင္းနဲ႕တံု႕ျပန္မွာသာ ဒီပြဲမွာ က်ေနာ္တို႔ဘက္ က ႏိုင္မွာပါ။

ဒီတစ္ခါ ေပၚေပါက္တဲ့ လူထုအံုၾကြတဲ့ပြဲဟာ လူ႕စည္းနဲ႔ ဘီလူ႕စည္းကို ခြဲျခားလိုက္တဲ့ ပြဲျဖစ္ပါတယ္။ ဒါ ေၾကာင့္ ျပည္ပေရာက္ျမန္မာေက်ာင္းသားမ်ားကလည္း ဒီတစ္ပြဲမွာ ျပည္တြင္းက အဖိႏိွပ္ခံျပည္သူလူထုနဲ႕ တစ္သားတည္းရပ္တည္ဖို႔လိုအပ္ပါတယ္။ ၈၈ ခုႏွစ္အလြန္ကာလေတြမွာ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားေတြကို ဖိႏွိပ္တဲ့အေနနဲ႔ ေက်ာင္းသားေတြရဲ႕အခန္က႑ကို ဖ်က္ဆီးခဲ့ၿပီးပါၿပီ။ ဒီတစ္ခါမွာေတာ့ ေက်းဇူးရွင္ စာသင္ သားရဟန္းသံဃာေတာ္မ်ားကို ဖ်က္ဆီးေနျပန္ပါၿပီ။ ဒါေၾကာင့္ ဒီတစ္ပြဲမွာေတာ့ က်ေနာ္တိုဘက္ကလည္း စစ္တပ္ နဲ႕ စစ္တပ္ဘက္ေတာ္သားေတြကုိ အတိအလင္းစစ္ေၾကျငာၿပီးတိုက္မွရေတာ့မယ့္အေျခအေနပါ။

ဒီအေျခအေနမွာ အားလံုးက ေၾကာက္ရြံ႕ၿပီးေနာက္တြန္႕ေနမယ္ဆိုယင္ ခင္မ်ားတို႔က်ေနာ္တို႔ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ အနာဂတ္ကို စစ္အာဏာရွင္ေတြရဲ႕လက္ထဲကို ၀ကြက္လပ္လိုက္ရေတာ့မွာျဖစ္ပါတယ္။ ဒါဆိုယင္ ခင္မ်ား တို႔ဘ၀ေတြကို ခင္မ်ားတို႔မပိုင္ေတာ့ပါဘူး။ သက္ဦးဆံပိုင္ဘုရင္ေတြလိုျပဳက်င့္ေနတဲ့ စစ္အာဏာရွင္ေတြက သာပိုင္ပါေတာ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ျပည္ပေရာက္ ျမန္မာႏိုင္ငံသားမ်ားအေနနဲ႕ စည္းစည္းလံုးလံုးညီညီညြတ္ ညြတ္နဲ႔ စစ္အာဏာရွစ္ စနစ္ဆိုးကို ရဲရဲရင့္ရင့္ရင္ဆိုင္ၾကပါစို႔။ ၿပီးေတာ့ မေၾကာက္ျခင္းနဲ႕ ျပန္လည္တံု႕ျပန္ ၾကပါစို႕။

“ကမ ၻာျပားၿပီတဲ့”

ေက်ာ္လင္းဦး

ကမ ၻာျပားၿပီလို႔ေျပာတာ အေၾကာင္းမဲ့မဟုတ္ပါဘူး။ အေၾကာင္းရိွပါတယ္။
လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေပါင္း ငါးရာေက်ာ္က ကမ ၻာၾကီးလံုး၀ိုင္းေနတယ္ ဆိုတဲ့ေျပာဆိုခ်က္မ်ိဳးဟာ လူသား ေတြအတြက္ အထူးအဆန္းျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီေန႔ ဒီအခ်ိန္မွာ ကမ ၻာၾကီးျပားေနၿပီလို႔ေျပာ ၾကဆိုၾကတာေတြဟာ အထူးအဆန္းမဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။ ဥပမာ တစ္ခုၾကည့္ရေအာင္။
အေမရိကန္ႏိုင္ငံနဲ႔ကပ္လွ်က္ရိွတဲ့ မကၠစီကိုႏိုင္ငံဟာ ကမ ၻာေပၚမွာလုပ္အခအနည္းဆံုးႏိုင္ငံတစ္ခု ပါ။ ဒါေၾကာင့္ သူ႔ႏိုင္ငံမွာ ထုတ္လုပ္သမွ်ပစၥည္းေတြဟာေစ်းေပါရမွာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ သူတို႔ႏိုင္ငံက ျပည္သူအမ်ားစုကိုးကြယ္တဲ့ အပ်ိဳစင္ ဂိုဒါလုပ ရုပ္ထုေလးကိုေတာ့ တရုတ္ျပည္ကတင္သြင္းေနရ တယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ တရုတ္ျပည္ကထုတ္လုပ္ၿပီး သေဘၤာတစ္တန္၊ ကားတစ္တန္နဲ႔ မကၠစီကို ပို႔လိုက္တဲ့ လမ္းစရိတ္ပါထည့္ေပါင္းလိုက္တာေတာင္မွ အဲဒီရုပ္ထုေလးတစ္ခုရဲ ႔တန္ဖိုး ဟာ မကၠစီကိုမွာ ထုတ္လုပ္တဲ့ တန္ဖိုးထက္အမ်ာၾကီးသက္သာေနလို႔ပါ။ ဆိုေတာ့ မကၠစီကိုရဲ ႔ျပည္ တြင္းေစ်းကြက္ကို တရုတ္ျပည္ကလက္ဦးသြားတာေပါ့။
ေနာက္ထပ္ရိွေသးတယ္။ အီဂ်စ္မွာ မူဆလင္ ဥပုဒ္လအတြင္း ကေလးေတြကိုင္တဲ့ ရိုးရာမီးပံုးေလး ေတြရိွပါတယ္။ အထဲမွာ ဖေယာင္းတိုင္ေလးေတြထြန္းလို႔ေပါ့။ ဥပုဒ္လအတြင္း ကေလးေတြဟာ အဲဒီမီးပံုးေလးေတြကိုင္ၿပီး ရိုးရာသီးခ်င္းေလးေတြကို တစ္အိမ္တက္ဆင္းသြားေရာက္ဆိုေလ့ရိွပါ တယ္။ အခုေတာ့ အဲဒီရိုးရာမီးပံုးေလးေတြကို တရုတ္ျပည္ကတင္သြင္းတယ္တဲ့။ တရုတ္ျပည္လုပ္ မီးပံုးေလးေတြမွာ ဖေယာင္းတိုင္မပါေတာ့ဘူး။ ဖေယာင္းတို္င္အစား နီယြန္မီးသီးေလးကို အထဲမွာ ထည့္ထားတယ္။ အီဂ်စ္ျပည္လုပ္ လက္ျဖစ္ရိုးရာမီးပံုးေတြကေတာ့ ဖန္နဲ႔လုပ္ထားတဲ့အတြက္ နဲနဲ ေလးတယ္။ အခုတရုတ္မီးပံုးေတြကုိ ပလက္စတစ္အၾကည္သားနဲ႔လုပ္တဲ့အတြက္ ေပါ့လည္းေပါ့ တယ္။ ေသလည္း ေသသပ္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ခိုင္္လည္းခို္င္ခန္႔တယ္။ ဒီထက္ ပိုအေရးၾကီးတာက ေတာ့ တရုတ္မီးပံုးေတြဟာ အီဂ်စ္လုပ္ လက္ျဖစ္မီးပံုးေတြထက္ ပိုၿပီးေစ်းသက္သာေနပါတယ္။ တရုတ္ျပည္လုပ္မီးပံုးေလးေတြမွာ မိုက္ခရိုခ်စ္ပ္ျပားေလးေတြထည့္ထားၿပီး အီဂ်စ္ရိုးရာသီးခ်င္းေတြ ရဲ့ တီးလံုးေလးေတြေတာင္ ထည့္ထားလိုက္ေသးတယ္။ ကဲ ဒီေတာ့ အီဂ်စ္မိဘေတြက တရုတ္က လာတဲ့ မီးပံုးေလးေတြပဲ သူတို႔ကေလးေတြကို ၀ယ္ေပးေတာ့တာေပါ့။ တဆက္တည္းမွာပဲ အီဂ်စ္ ရိုးရာအိမ္တြင္း လက္မႈလုပ္ငန္းေတြလည္း အရံႈးေပၚကုန္ေရာ။ ဒါေတြဟာ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ကမ ၻာျပားလို႔ ပါပဲ။
အခုဆိုယင္ ဖြံ႔ၿဖိဳးဆဲႏိုင္ငံေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ ကမ ၻာျပားတဲ့ ဒဏ္ကိုေတာ္ေတာ္ေလးအလူး အလိမ့္ခံေနရၿပီ။ ကမ ၻာျပားၾကီးထဲမွာ ရိွတဲ့ က်ေနာ္တို႔ႏိုင္ငံေတြရဲ ႔အေနအထားကို ျခိမ္းေျခာက္မႈ ေတြရိွေနၿပီ။ ဒီ႔အတြက္ လုပ္စရာတစ္ခုတည္းပဲရိွပါတယ္။ ဒါကေတာ့ အဲဒီႏိုင္ငံေတြက ျပည္သူ လူထုနဲ႔ ႏိုင္ငံေခါင္းေဆာင္ေတြက ကိုယ့္ကုိယ္ကုိရိုးသားဖို႔ပါပဲ။
ဘယ္လိုရိုးသားၾကမလဲ။ အရက္သမားေတြ အရက္ျဖတ္သလိုေပါ့။ အေနာက္ႏိုင္ငံေတြမွာေတာ့ အရက္ျဖတ္ခ်င္တဲ့ လူေတြ သီးျခားဖြဲ႔ထားတဲ့ ကလပ္အသင္းေတြရိွတယ္။ အဲဒီအသင္းက အသင္း ၀င္ေတြဟာ တစ္ပတ္မွာတစ္ခါ ဆံုေတြ႔ေလ့ရိွၾကတယ္။ ၿပီးေတာ့ က်န္တဲ့အသင္း၀င္ေတြေရွ ႔မွာ ကိုယ့္ကိုယ္ကုိ ထၿပီးမိတ္ဆက္ရတယ္။ ဥပမာ ႔ ႔ ႔ ႔ ႔ ႔ “ က်ေနာ့္ နာမည္ ေက်ာ္လင္းဦးပါ၊ က်ေနာ္ အရက္စြဲေနတာ ဘယ္ႏွစ္လရိွပါၿပီ။” စသည္အားျဖင့္ေပါ။ ဒီလိုပဲ ဖြံ႔ၿဖိဳးဆဲႏိုင္ငံေတြက ေခါင္းေဆာင္ ေတြဟာလည္း အားလံုးရဲ႕ေရွ႕မွာ မတ္တပ္ရပ္ၿပီ “ က်ေနာ္ကေတာ့ ျမန္မာျပည္ကပါ။ က်ေနာ္တို႔ ႏိုင္ငံဟာ ဖြံ႕ၿဖိဳးမႈအေတာ့္ကို ေနာက္က်က်န္ေနခဲ့ပါၿပီ” လို႔ေျပာရဲရမယ္။ ေျပာႏိုင္ရမယ္။ ဒါဆိုယင္ ဖြံ႕ၿဖိဳးမႈေနာက္က်ေနတဲ့ ဘ၀ကေန ရံုးထြက္ႏိုင္လိမ့္မယ္။
စစ္ေအးေခတ္ၾကီးကုန္ဆံုးၿပီးေနာက္ ခင္မ်ားတို႔က်ေနာ္တို႔ဒီေန႔ၾကံဳေနရတဲ့ေခတ္ကို “လက္ကား ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး” ေခတ္လို႔ေခၚခ်င္တယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးကို အံုနဲ႕ က်င္းနဲ႕လုပ္ရမယ့္ ေခတ္ျဖစ္လို႔ပါပဲ။ အဲဒီ လက္ကားျပဳျပင္ေျပာင္လဲေရးလုပ္ငန္းေတြကို ဖြံ႕ၿဖိဳးဆဲ တိုင္းျပည္ေတြမွာရိွတဲ့ လက္တစ္ဆုတ္စာေလာက္သာရိွတဲ့ ထိ္ပ္တန္းေခါင္းေဆာင္ေတြခ်ည္းပဲ လုပ္ လို႔ရပါတယ္။ ၁၉၉၄ ကေန ၂၀၀၀ ခုႏွစ္အတြင္း မကၠစီကုိရဲ႕စီးပြားေရးကို ျပဳျပင္ေျပာင္းလ ဲလုပ္တဲ့ အခါ အဲဒီတုန္းက သမတျဖစ္တဲ့ အာနက္စတို ဇက္ဒီလို အပါအ၀င္ ထိပ္သီးေခါင္းေဆာင္ သံုး ေယာက္ထဲ ဆံုးျဖတ္လုပ္ကုိင္ခဲ့တာပါ။ ဒီလိုပဲ တရုတ္ျပည္မွာ တိန္႔ေရွာင္ပိန္က ကြန္ျမဴနစ္အေတြး အေခၚကို စြန္႔လြတ္ၿပီး “ခ်မ္းသာျခင္းဟာ ဂုဏ္ရိွတယ္” လို႔ေျပာတုန္းက သူရဲ႕ထိပ္တန္းအၾကံေပး အနည္းအက်ဥ္းေလာက္ပဲ ဒီကိစၥကို ၾကိဳသိခဲ့တာပါ။
ဒီလိုျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈ မလုပ္ႏိုင္တဲ့ တိုင္းျပည္ေတြကေတာ့ ကမ ၻာျပားၾကီးထဲမွာ ေနာက္က်က်န္ေန ဦးမွာပါ။ ဒါေပမယ့္ “လက္ကား ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး” ျပဳလုပ္ႏိုင္တဲ့ တိုင္းျပည္ေတြအတြက္ကေတာ့ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးဟာ ဒီအဆင့္မွာတင္ ရပ္လို႔မရပါဘူး။ ဒီထက္ နက္နဲတဲ့ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးအ ဆင့္က်န္ပါေသးတယ္။ ဒါကေတာ့ “လက္လီ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး” ပါ။
ဒီ “လက္လီျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး” အဆင့္မွာ တျခားႏိုင္ငံနဲ႔ကုန္သြယ္တာတို႔၊ တျခားႏိုင္ငံက ကိုယ့္ ဆီမွာ လာၿပီးရင္းႏွီးျမႇပ္ႏွံတာတို႔နဲ႔တင္ မလံုေလာက္ေတာ့ပါဘူး။ ကိုယ့္ႏိုင္ငံမွာရိွတဲ့ အားနည္းခ်က္၊ အားသာခ်က္ေတြကို ၾကည့္ၿပီးလိုသလိုျပဳျပင္ေျပာင္းလဲဖို႔လိုအပ္လာပါၿပီ။ ဒီေနရာမွာ အဓိကထား ၾကည့္ရမယ့္ နယ္ပယ္ ေလးရပ္ရိွပါတယ္။ ဒါေတြကေတာ့- လမ္း၊ တံတား၊လွ်ပ္စစ္မီး၊ စတဲ့အေျခခံ အေဆာက္အအံု နဲ႔ဆိုင္တဲ့ နယ္ပယ္၊ ဥပေဒ၊ နည္းဥပေဒ ေတြကုိေသေသခ်ာခ်ာလိုက္နာျခင္းရိွမရိွ ထိန္းေက်ာင္းေပးမယ့္ တရားရံုးတို႔၊ ျပည္သူ႔ရဲ တို႔နဲ႔ဆိုင္တဲ့ နယ္ပယ္၊ ပညာေရးနယ္ပယ္ နဲ႔ ယဥ္ ေက်းမႈနယ္ပယ္တို႔ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီနယ္ပယ္ေလးရပ္မွ အားနည္းခ်က္ေတြရိွေနၿပီဆိုယင္ေတာ့ အား ေကာင္းေအာင္လုပ္ထားေပေတာ့။ ဒါမွမဟုတ္ယင္ေတာ့ “လက္လီျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး”ေခတ္မွာ လည္း သူမ်ားေနာက္ကက်န္ေနခဲ့ဦးမွာပဲ။
က်ေနာ္တို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံကေတာ့ “လက္ကားျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး”မွာလည္း သူမ်ားနဲ႔မယွဥ္ႏိုင္၊ “လက္လီ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး” က်ေတာ့လည္း ဘာမွန္းမသိျဖစ္ေနဆဲပါ။ ဒါေတြရဲ႕ အရင္းခံ ျပ ႆနာဟာ အာဏာပိုင္မ်ားရဲ႕အသိအျမင္နည္းပါးမႈျဖစ္ပါတယ္။ ႏိုင္ငံတကာဗဟုသုတနဲ႔ ပညာေရး အေျခခံနည္းပါးလွတဲ့ ျမန္မာစစ္ေခါင္းေဆာင္ေတြဟာ အဲဒီျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးေတြနဲ႔ စိမ္းေနဆဲပါ။ အက်ိဳးဆက္အားျဖင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံဟာ ခၽြတ္ခ်ံက်မႈေတြဟာ ကာလရွည္ၾကာေနဆဲျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပ မယ့္ တိုင္းျပည္အတြင္းက ျပႆနာအရပ္ရပ္ဟာ စစ္ေခါင္းေဆာင္ေတြရဲ႕ဥေဏွာက္ေတြနဲ႔မမီွႏိုင္ ေအာင္ ရႈပ္ေထြးေပြလီလာတာနဲ႔အမွ် အာဏာကို က်ားကုတ္က်ားခဲ ဆုတ္ကိုင္ထားခ်င္တဲ့ဆႏၵေတြ တစ္ျဖည္းျဖည္းေမွးမိွန္လာမွာပါ။
အခုလက္ရိွမွာပဲ တိုင္ျပည္အတြင္းက ေလာင္စာဆီျပႆနာကဟာ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြအတြက္ ေခါင္း ခဲစရာျဖစ္ေနရပါၿပီ။ ေလာင္စာဆီကို အေၾကာင္းျပဳၿပီး ျပည္သူလူထုကလႈပ္ရွားလာယင္လည္း ႏိွမ္ ႏွင္းပစ္လိုက္မယ္လို႔ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြလြယ္လြယ္ကူကူစဥ္းစားထားခဲ့ပံုရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီေန႔ ျပႆနာဟာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြထင္သလို လြယ္လြယ္ကူကူေျဖရွင္းလို႔ရတဲ့ ျပႆနာ မဟုတ္တဲ့အျပင္ ဒီ ေန႔ ကမ ၻာဟာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြသိတဲ့ လံုး၀န္းတဲ့ကမ ၻာမဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။ လံုး၀န္း တဲ့ ကမ ၻာတုန္း ကဆို ယင္ေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြရဲ႕ဖိႏွိပ္မႈဟာ ထင္သလိုက်ဲႏိုင္မွာျဖစ္ေပမယ့္ အခုေတာ့ ဒီေန႔ျဖစ္တဲ့ ဆႏၵျပပြဲ ေတြကို ညတြင္းခ်င္း ကမ ၻာက သိႏိုင္ၿပီျဖစ္လို႔ ကမ ၻာျပားတဲ့ ဒဏ္ကို ျမန္မာ ႏိုင္ငံက စစ္ အာဏာရွင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီးေတြအလူးအလဲခံေနရပါၿပီ။ ဒါဆိုယင္ေတာ့ ကမ ၻာျပားမွာ ေနထိုင္ၾကတဲ့ လူေတြရဲ႕ ဘ၀နဲ႕ေလွ်ာ္ညီစြာ ျမန္မာႏိုင္ငံက စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီးေတြလည္း ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးေတြ ကို အားသြန္ခြန္စိုက္စလုပ္ဖို႔လိုေနပါၿပီ။

(၀န္ခံခ်က္။ ။ Thomas Friedman ရဲ႕ “World Is Flat” စာအုပ္ထဲမွ အခန္း (၉)၊ The Virgin of Guadalupe ကိုဆီေလွ်ာ္ေအာင္ ဘာသာျပန္ဆိုထားပါသည္။ စာေရးသူ)

The Clash of Civilization Vs Flat World in Globalization Era

by Kyaw Lin Oo

Essay

The globalization is a process that cannot be stopped by anyone in the world. It also effect to everyone including the people who are living in leased developed countries. Actually, globalization is an engine for economic development for some country. However, it became the cause of extreme poverty and the reason for thriving of fundamentalism in other. However, at least in my perspective, the world is moving to “flat world” rather than the world that occur clash between civilizations as Samuel P. Huntington viewed. I have four different reasons for that.

The very first and the most basic reason is that the economic development is priority for every country after the end of cold war era. During the cold war, the conflict of two ideologies can be found in everywhere. Even in some non-alliance countries, there were ideology conflicts between two political camps. So, almost every country faced civil war or ideology war so that they cannot emphasize on economic development. After the cold war era, the many third world countries are released from poverty like phoenix bird emerges from ashes. So, most of the countries have chosen development path and abandon the war and fighting with other countries. In this condition, the clashes between different civilizations are impossible on the world because these countries are sharing interest and compromising in business oriented dialogue.

The second factor is the development of communication technology. In the globalization world, the new technology for telecommunication is thriving. So, we can communicate from one corner of the world to other corner within seconds. Therefore, we can know what is happening around the world and we can response to inappropriate action of any person, group, government or even civilization within the short time. This is advantage of development of telecommunication era. In this era, any country or group cannot hide their action and we can know immediately from other part of the work. Therefore, the world is becoming flat as Thomas Friedman argue in his book, “World is Fat”.

My third point is that the liberal democracy is becoming final choice for every country for its economic and political development. Even some military dictatorship regimes need to pretend that democratic political system is the only system that the country is heading to. In Muslim world, democratic system is popular among the Muslim population in most of the country, except two or three countries. And also liberal democratic system is one of the factors for economic development for these countries. Therefore, the countries chose the democratic path for sake of economic development whether they like it or not. Therefore, it is impossible to be clashes between western Christian civilization and Islam civilization of Middle East or Christian civilization of west and Confucian of East and South East Asia because all countries are orienting toward democratic political system even thought they have different degree of democracy and political openness.

The fourth and final point of my perspectives is the western education system which become global education standard of every country. The people from younger generation are heading toward western countries with only one reason which is their thirsty of western education. This some education form or standard can create more understanding and peaceful way problem solving on differences. It is sure that there can be some stigma of society like some group of youngsters became extreme terrorists. These young members of society are out of the mainstream of the whole population in that society. They might come from extreme poverty or abandon from the society. But, those young people are only the handful of the whole population and they cannot change the whole world.

Because of above reasons, the world is becoming flat world for every developed or developing country. We may see some conflict of clash between different countries or different group of the same country. But, none of these are clash of civilizations as Huntington argues. These are local conflicts for certain period of time. After we pass this period, these countries would be looking for development oriented path for the interest of their countries. And the people and the leader will accept the argument of “flat world” and struggle to achieve economic development within the context of “flat world”.

Now, every country more understands that the clashes between the states or civilizations are no preferable situation for them. So, they are looking for cooperation and coordination with economic powerful countries, like United States and Japan. However, there can be confrontation between the states for economic interests. However, they understand well that they can solve these confrontations with peaceful way or through dialogue. It is culture of “flat world” and any country who doesn’t understand this culture will be far behind the other in term of economic development and political development as well.

The primary goal of the author of “The Clash of Civilization” was to response to Francis Fukuyama’s book, The End of History and The Last Man. However, when the 9/11 event was happened on US soil, Huntington’s theory for clash of civilization reemerged as leading theory to solve the conflicts with Muslim extremist groups, especially fundamentalist Al Qaida. However, this theory also cannot explain the whole scenario of the whole world from Asia to Africa and Latin America to Western Hampshire. There are some conflict in Middle East and some countries of South East Asia. However, these are not conflicts between the two civilizations and it is rather the conflict between the handful of extremist group and the whole society.

Therefore, the flat world theory is more related to today globalization era and every country can get chance to thrive their economy and standard of living by dancing with tune of globalization ideology. And the world is flat because of globalization and as the world is flat, the globalization process is faster than before for every global citizen of today.

The Economic Development of Thailand and Singapore

by Kyaw Lin Oo

Essay

The economic of Thailand and Singapore has been developed with different momentum because of different historical, social, cultural, and political background. However, these two countries’ development past can be explained by W.W. Rostow’s five stages theory of economic development. According to Rostow, there are five stages for the economic development for every country. These are traditional stage, pre-condition for “take off” stage, take off stage, Drive to maturity stage, and economic maturity stage. Every developed and developing country has experience of passing these five stages although some countries are stopped at the traditional stage.

Thailand and Singapore of Southeast Asia countries passed all five stages like any other country. Although they have different pace for economic development, both countries are currently at the final stage of maturity stage.

In Thailand case, the economic development was started in two decade ago. Before that, the economic development was at the traditional stage. In this stage, the political authority of Thailand was military dictatorship system in one way or another. At that time, the economic policy is centralized policy and all economic decision was come from central government. Therefore, the development pace of Thailand was very slow at that time. After that, economic policy of Thailand was dramatically changed. In the meanwhile, the political system of Thailand was also opened in somehow. Therefore, we can say that it is precondition stage of take off. At that time, democratic norm and cultural was started to utilize in Thai politics. At that time, Chatichai Choonhavan’s government came into power and he announced “to change battle fields to markets”.

After that, “take off” period came into effect and new technology was thriving in Thai economic. Especially, banking sector was booming in Thailand. And small and median size business was thriving in Thailand. This take off stage of economic development was disturbed by 1997 economic crisis in 1997. However, this economic crisis was recovered within three years and Thai economic was going up when Taksin Shinawat came into power in 2000. Under the rule of billionaire turn politician, Thai economy was at the stage of Driving to maturity if it is not maturity stage. From the Drive to maturity stage, today Thai economy enters into the maturity stage which is high in consumption of market force. During this maturity stage or at the interval of each stage, there was up side-down period of Thai economy. However, generally, Thai economy is steadily going up from the time of Chatichai Choonhavan.

Like Thailand, Singapore’s economy has been progressed long time before Thai economy was take- off. When Singapore was part of the Malaysia, the economy of Singapore was purely traditional economy and the society’s survival was based on individual production. When Singapore was separated from Malaysia, Singapore policy makers tried to open up the economy of Singapore and accept foreign direct investment (FDI) as a tool for economic development of Singapore. This period was precondition stage of take off in Singapore economy. When all foreign direct investment came onto the Singapore soil, Singapore economy was really take off from traditional economy. For this development, Singapore’s former prime minister and currently minister mentor Lee Kuan Yew was at the center of Political scene. As Singapore’s economy is developed, consumption of Singapore’s market is increased. Then, the economy became the drive to maturity stage. Currently, Singapore’s economy is at the maturity stage. Unlike Thailand, Singapore’s economy has never faced crisis or disturb. Therefore, the economy is progress steadily.

In both countries, the main contributor of economic development is political stability. It is obvious reason in Thai economy. When Thai politics was stable, and the economy was progress and when the politics became sour, the economy was going down. Currently, Thai economy is going down and the exchange rate is unstable because of the military coup in last year and mismanagement of junta backed intern government. In Singapore, the political situation is stable through out the decades and this political stability became a driving force for the economic development.

However, both countries use authoritarian or semi-authoritarian as mean for political stability in different degree. In comparing these two countries, Singaporean politics is more authoritative than Thai politics. Therefore, successive Thai governments faced challenge mainly from Army and as a result Thai economic development was disturbed. In Singapore, only one political party won in every election and the opposition is very weak in Singapore politics. Therefore, Singaporean politics is more stable than Thai politics.

Unlike Western political culture, Democratic norm and standard in Asian politics, especially Southeast Asia politics, are very young. In this stage, the governments of Southeast Asia nations try to get political stability with cost of authoritarianism and strong government because this political stability is only driving force for economic development. However, as the economy is developed in certain level and the educated middle class of society is expended, the question of democratic norm and standard is reappeared and the government must relax its control over the population certainly. Therefore, at the Rostow’s final stage of Maturity in economic development, the Asia governments are more democratic and people’s participation in political process becomes crucial.

အားေတာ့နာတယ္ ဂမ္ဘာရီ ရယ္

ေက်ာ္လင္းဦး

ကုလသမဂၢ အတြင္းေရးမႉးခ်ဳပ္သစ္ရဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံဆိုင္ရာ အထူး ကုိယ္စာလွယ္သစ္ မစၥတာ ဂမ္ဘာရီ တေယာက္ ျမန္မာ့အေရး ေဆြးေႏြးဖို႔ ႏိုင္ငံစံုကုိ လွည့္လည္လ်က္ ရိွပါတယ္။ အာရွ ခရီးစဥ္ အၿပီးမွာ၊ ဥေရာပ ခရီးကို သြားေရာက္ေနၿပီး ေနာက္ထပ္ သြားစရာ အာဆီယံ သာ က်န္ပါေတာ့တယ္။ လက္ရိွ အခ်ိန္အထိ ဂမ္ဘာရီရဲ့ ေျခလွမ္းေတြအရ ေျမာက္ကိုရီးယား အေရးကို နမူနာယူၿပီး ျမန္မာ့ အေရးကို စိတ္၀င္စားတဲ့ ႏိုင္ငံေတြ ပါ၀င္တဲ့ ေဆြးေႏြးပြဲ တရပ္ကို ကုလသမဂၢက ဦးေဆာင္ၿပီး က်င္းပမယ့္ သေဘာ ရိွေနပါတယ္။ ၿပီးခဲ့တဲ့ႏွစ္ ဇန္န၀ါရီလက ထုတ္ျပန္ခဲ့တဲ့ အေမရိကန္ေရာက္ ျမန္မာ ပညာရွင္ တစုရဲ့ ေပၚလစီ စာတမ္းမွာလည္း အဲဒီလို စကား၀ိုင္းမ်ိဳး က်င္းပဖို႔ ေဆာ္ေၾသာ ထားပါတယ္။
သို႔ေသာ္ ျမန္မာႏိုင္ငံက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေတြက ေျမာက္ကိုရီးယား အာဏာရွင္ ကင္ဂ်ဳံအီးနဲ႔ မတူတဲ့ အခ်က္ကေတာ့ ဘယ္လိုပံုစံ စကား၀ိုင္းမ်ဳိး ျဖစ္ပါေစ၊ စကား၀ိုင္း ဆိုရင္ ေၾကာက္တတ္တဲ့ ေရာဂါ ရိွေနပါတယ္။ ဟိုအရင္ကလည္း ထိုင္းႏိုင္ငံက ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ေဟာင္း သက္ဆင္ လက္ထက္က ‘ဘန္ေကာက္ ျဖစ္စဥ္’ ဆိုတဲ့ အမည္နဲ႔ အလားတူ စကား၀ိုင္းမ်ဳိး က်င္းပဖို႔ အားထုတ္ ခဲ့ဖူးပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ စကား၀ိုင္းရဲ့ အဓိက ဇာတ္ေကာင္ ျမန္မာအစိုးရ အင္တင္တင္ လုပ္တာေၾကာင့္ စကား၀ိုင္း ပ်က္ခဲ့ရဖူးပါတယ္။ အဲဒီ အခ်ိန္တုန္းကလည္း ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ့ အဓိက ရန္ဘက္၊ မိတ္ဘက္ ႏိုင္ငံေတြက လိုလိုလားလားတက္ဖို႔ သေဘာထား ေပးၿပီးကာမွ ဒီအစီအစဥ္ ပ်က္ခဲ႔ရတာပါ။
အခုအခါ အေျခအေနက ဟိုအရင္ကနဲ႔ မတူေတာ့တာ အမွန္ပါ။ စစ္အစိုးရ ကိုယ္တုိင္ စိတ္တိုင္းက် ေရးဆြဲေနတဲ့ အေျခခံ ဥပေဒႀကီးကလည္း ၿပီးလုၿပီးခင္ အေနအထားမွာ ရိွေနပါတယ္။ ဒါၿပီးရင္ စစ္အစိုးရ အလိုက် စည္းကမ္း ျပည့္၀ေသာ ဒီမိုကေရစီ ႏိုင္ငံႀကီးကို တည္ေဆာက္ဖို႔ ဆႏၵ ခံယူပြဲလုပ္၊ ေရြးေကာက္ပြဲကို လုပ္ရဦးမွာပါ။ ဒါေၾကာင့္ ဒီအခ်ိန္မွာ စစ္အစိုးရ ဘက္က အသည္းအသန္ လိုအပ္ေနတာကေတာ့ သူတို႔ ေရးဆြဲမယ့္ အေျခခံ ဥပေဒနဲ႔ ေနာက္တက္လာမယ့္ အစိုးရကို ႏိုင္ငံတကာက အသိအမွတ္ ျပဳေရးပါပဲ။ ဒီအခ်က္ ႏွစ္ခ်က္ အတြက္ သူတို႔ဘက္မွာ အက်ိဳးရိွမယ္ ဆိုရင္ေတာ့ ဘယ္လို ေဆြးေႏြးပြဲမ်ိဳးကို မဆို သတၱိရိွရိွ တက္မွာပါ။ ဒီ ႏွစ္ခုရဖို႔ ေသခ်ာ ေနရင္ေတာ့ ဒီလို ေဆြးေႏြးပြဲမ်ိဳးမွာ ျမန္မာ ကိုယ္စားလွယ္ကို ရင္ေကာ့ၿပီး တက္လာတာ ေတြ႔ရပါလိမ့္မယ္။ လက္ရိွ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ စီးပြားေရး၊ လူမႈေရး၊ ႏိုင္ငံေရး စတဲ့ အက်ပ္အတည္း ေပါင္းစံု ရင္ဆိုင္ ေနရတယ္ ဆိုေပမယ့္ ျမန္မာ စစ္ေခါင္းေဆာင္ေတြ အတြက္ ဒီအေျခခံ ဥပေဒ ကိစၥနဲ႔ ေနာက္အစိုးရ တရား၀င္ေရးေလာက္ ဘယ္ဟာမွ အေရးမႀကီးပါဘူး။ ဒါဟာ သူတို႔ရဲ့ ေသေရး၊ ရွင္ေရး ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီလိုပဲ ဒီကိစၥ ႏွစ္ရပ္ဟာ ဒီမိုကေရစီေရး တုိက္ပြဲ ၀င္ေနတဲ့ အင္အားစုေတြ အတြတ္ ေသေရးနဲ႔ ရွင္ေရး ျဖစ္ေနျပန္တယ္။ ဒီအေျခခံ ဥပေဒနဲ႔ ေနာက္အစိုးရကို ႏိုင္ငံတကာက အသိအမွတ္ ျပဳလိုက္တာနဲ႔ တၿပဳိင္နက္ ၁၉၈၈ ကေန ဒီေန႔အထိ ၁၉ ႏွစ္လံုးလံုး ႀကဳိးပမ္း ထားသမွ်ေတြဟာ ျပည္ဖံုးကား ခ်လိုက္ရေတာ့မွာပါ။ ဒါေၾကာင့္ ျပည္တြင္းျပည္ပမွာ ရိွၾကတဲ့ ဒီမိုကေရစီ အင္အားစုေတြက ျပည္သူ႔ ကိုယ္စားလွယ္ေတြရဲ့ သေဘာဆႏၵ မပါ၀င္တဲ့ အေျခခံ ဥပေဒနဲ႔ ဒီဥပေဒအရ ေပၚေပါက္လာမယ့္ ေနာက္အစိုးရကို အသိအမွတ္ မျပဳဖို႔ ပံုစံ အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ႀကဳိးစား ေနၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအေျခအေနမွာ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ့ အေျခအေနေတြကို စိတ္၀င္စားပါတယ္ ဆိုတဲ့ ႏိုင္ငံတကာ အသိုင္းအ၀ိုင္းအေနနဲ႔ ဘာမ်ား ဆက္လုပ္ႏိုင္ဦးမလဲ ဆိုတာဟာ စိတ္၀င္စားဖို႔ ေကာင္းလွပါတယ္။
လက္ရိွ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ့ အေျခအေနဟာ စစ္အုပ္စုနဲ႔ ဒီမိုကေရစီ အင္အားစု အၾကား တဘက္ဘက္က ေလွ်ာ့မွ ျဖစ္ေတာ့မယ့္ အေျခအေနပါ။ ဒီလို အေျခအေနမွာ သူ႔ဘက္ ကိုယ့္ဘက္ အေလွ်ာ့အတင္း လုပ္ေရးဟာ ဘယ္လိုမွ စိတ္ကူးယဥ္လို႔ မရေတာ့တဲ့ ကိစၥလို႔ေတာင္ ေျပာရပါလိမ့္မယ္။ ဒါေပမဲ့ တခ်ဳိ့ ျမန္မာ့အေရး ေလ့လာသူေတြ ကေတာ့ ႏိုင္ငံတကာရဲ့ နားခ်မႈ၊ အထူးသျဖင့္ တ႐ုတ္ရဲ့ နားခ်မႈနဲ႔ ျမန္မာ စစ္အစိုးရဘက္က ေပ်ာ့ေျပာင္း လာေလမလားလို႔ ေစာင့္ၾကည့္ လိုၾကပါတယ္။ ကမၻာ့ ကုလသမဂၢ အတြင္းေရးမႉးခ်ဳပ္ အသစ္ ဘန္ကီးမြန္းနဲ႔ သူ႔ရဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံ ကိုယ္စားလွယ္ ဂမ္ဘာရီ တို႔ကလည္း အဆိုပါ ျမန္မာ့အရး ေလ့လာသူေတြနဲ႔ တသေဘာထဲ ထားၿပီး ျမန္မာႏိုင္ငံ အေရးမွာ ႏိုင္ငံတကာက ပါ၀င္လာမႈ မ်ားသထက္ မ်ားေအာင္ ေဆာင္ရြက္ေနတဲ့ သေဘာမ်ဳိး ရိွေနပါတယ္။ သို႔ေသာ္ ျမန္မာ့အေရးမွာ အဓိက ဇာတ္ေကာင္ျဖစ္တဲ့ စစ္အစိုးရ ဘက္ကသာ ပူးေပါင္း ေဆာင္ရြက္မႈ မရိွဘူးဆိုရင္ ႏိုင္ငံတကာ အသုိင္းအ၀ိုင္း၊ ကုလသမဂၢနဲ႔ ဂမ္ဘာရီ ပါ ဘာမွ မတတ္ႏိုင္တဲ့ အေနအထားမွာ ရိွေနပါတယ္။
ျမန္မာ စစ္အုပ္စုဟာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ တသီးတသန္႔ တံခါးပိတ္ ေနထိုင္ခဲ့တဲ့ အေတြ႔အၾကံဳကို က်င့္သား ရၿပီးသား ျဖစ္သလို သူတို႔ အက်ဳိးစီးပြားအတြက္ ဆိုရင္ ဘယ္လို ႏိုင္ငံမ်ဳိးနဲ႔ ဘယ္လိုပံုစံ ဆက္ဆံရမယ္ ဆိုတာ ေလ့က်င့္သား ရၿပီးသား ျဖစ္ေနပါတယ္။ ဒီအခ်က္ကို ႏိုင္ငံတကာနဲ႔ ဂမ္ဘာရီတို႔က မနပ္ဘူး ဆိုရင္ေတာ့ ျမန္မာ စစ္အစိုးရနဲ႔ ဆက္ဆံရာမွာ ခံလိုက္ရမယ့္ သေဘာ ရိွေနပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကိုယ့္ရည္ရြယ္ခ်က္ ေအာင္ျမင္ဖို႔ထက္ နအဖ စစ္အုပ္စုရဲ့ အက်ဳိးစီးပြားကို ကိုယ္က ေဆာင္က်ဥ္း ေပးလိုက္သလို ရိွသြားပါလိမ့္မယ္။
ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ စစ္အုပ္စုရဲ့ အက်ဳိးစီးပြားကိုသာ ျဖည့္ဆည္းေပးမယ္ ဆိုရင္ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ့ ျပႆနာကို ေျဖရွင္းေရးမွာ ႏိုင္ငံတကာအထိ ပါ၀င္ လာစရာ မလိုသလို ႏိုင္ငံတြင္းမွာပဲ အုပ္စုႏွစ္စု သေဘာတူလိုက္႐ံုနဲ႔ ၿပီးစီး သြားပါလိမ့္မယ့္။ ဒါေပမဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံ အတြင္းက ဒီမိုကေရစီ အင္အားစုေတြ ဘက္ကလည္း စစ္အစိုးရက ထင္တိုင္း ေရးဆြဲထားတဲ့ ႏိုင္ငံေရး အစီအစဥ္ တရပ္ကို လက္ခံဖို႔ ဘယ္လိုမွ မျဖစ္ႏိုင္တဲ့ အေနအထားကို ေရာက္ရိွေနပါတယ္။ ျမန္မာ စစ္အစိုးရ ဘက္ကလည္း ဒီအစီအစဥ္မွ မျဖစ္ေျမာက္ရင္ ႏွစ္ေပါင္း ၂၀ နီးပါး သူတို႔ တည္ေဆာက္ခဲ့တဲ့ အိမ္မက္ဟာ ေရစံု ေမ်ာေတာ့မယ့္ အေျခအေန ရိွေနပါတယ္။
ဒီအေျခအေနမွာ ဂမ္ဘာရီ အေနနဲ ျမန္မာ့ ျပႆနာမွာ ၾကား၀င္မယ္ ဆိုရင္ အခ်ည္းအႏွီးသာ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ့္။ ျမန္မာ ျပႆနာဟာ ဟိုဘက္ ဒီဘက္ကို ဘယ္လိုမွ နားခ်လို႔ မရတဲ့ အေျခအေနပါ။ ႏွစ္ဘက္စလံုးက လက္ရိွ ဆုပ္ကိုင္ထားတဲ့ အေျခအေနကေန ေနာက္ဆုတ္လို႔ မရတာကို ၾကည့္ရင္ ျပႆနာရဲ့ အတိမ္အနက္ကို ခန္႔မွန္းလို႔ ရပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ႏိုင္ငံေတြ စံုေအာင္ လွည့္လည္ၿပီး ျမန္မာ့အေရးကို ေဆြးေႏြး တိုင္ပင္ အေျဖရွာတာ ကုသလသမဂၢရဲ့ အသံုးစရိတ္ေတြ ပိုမို ကုန္က်႐ံုက လြဲလို႔ အခ်ည္းအႏွီးသာ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ သို႔ေသာ္ ျမန္မာ ျပည္သူေတြကိုေတာ့ ဂမ္ဘာရီရဲ့ ေျခလွမ္းေတြကေန မေရရာတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ ေပးၿပီး ျမန္မာ့ ႏိုင္ငံေရး ျပႆနာေတြ တေန႔ ေျပလည္လာႏိုးနဲ႔ ေစာင့္စားရင္း အခ်ိန္ကုန္ၾက႐ံုသာ ရိွပါေတာ့တယ္။

(မဇိၩမသတင္းစာမ်က္ႏွာမွ ကူးယူေဖၚျပသည္၊)

ဆယ္စုႏွစ္၏ အႀကီးမားဆံုး ဆႏၵျပပြဲႀကီးႏွင့္ စစ္အုပ္စုပဋိပကၡ၊ ႏိုင္ငံအလားအလာ

ေက်ာ္လင္းဦး

၁၉၉၇ ခုႏွစ္က စတင္ေရတြက္လ်င္ ဆယ္စုႏွစ္အတြင္း အႀကီးမားဆံုး ဆႏၵျပပြဲႀကီး တရပ္ ယမန္ေန႔က ျဖစ္ပြားခဲ့ပါတယ္။ ဒါဟာ ေက်ာင္းသား ေခါင္းေဆာင္ ကိုမင္းကိုႏိုင္တို႔ကို ျပန္လႊတ္ၿပီးတဲ့ေနာက္ ပထမဆံုး ျဖစ္ပြားခဲ့တာ ျဖစ္ၿပီး ဒီပြဲကို ကိုမင္းကိုႏိုင္တို႔ကပဲ ဦးေဆာင္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ျပည္သူလူထုရဲ့ တခဲနက္ ေထာက္ခံမႈကို ရၿပီး ပူးေပါင္း ပါ၀င္လာၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ လက္ရိွ အေျခအေနအရ အစိုးရရဲ့ စက္သံုးဆီ ေစ်းႏႈန္း ႀကီးျမင့္မႈဟာ ျပည္သူလူထု လူတန္းစား ေပါင္းစံုကို ထိခိုက္တဲ့အတြက္ အားလံုးက ပူးေပါင္း ပါ၀င္လာတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ လာမယ့္ ရက္ပိုင္းေတြမွာလည္း အလားတူ ဆႏၵျပပြဲေတြကို က်င္းပဖို႔ ေက်ာင္းသားေတြႏွင့္ လူထု လႈပ္ရွားသူေတြက ျပင္ဆင္ေနပါတယ္။ ဒါဟာ ျပည္သူလူထုက တက္တက္ႂကြႂကြ ပါ၀င္ရမယ့္ ဒီမိုကေရစီ စနစ္အတြက္ ေကာင္းတဲ့ အလားအလာပါ။ စစ္အစိုးရ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးမ်ားကိုလည္း ျပည္သူလူထုက လက္မခံရင္ ဘယ္လို အမိန္႔ဥပေဒမွ ေခ်ာေခ်ာေမြ႔ေမြ႔ အေကာင္အထည္ ေဖၚလို႔မရဘူး ဆိုတာ သင္ခန္းစာ ေပးလိုက္သလို ရိွပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ ျပည္သူလူထုကို တရား၀င္ မေၾကညာဘဲ စက္သံုးဆီ ေစ်းႏႈန္းေတြ တိုးျမႇင့္ လိုက္တာဟာ စစ္အစိုးရ အဖြဲ႔ထဲ အခက္အခဲ ႀကီးႀကီးမားမား ရွိေနၿပီလား။ အားၿပိဳင္ လြန္ဆြဲပြဲ ျဖစ္ေနၿပီလား။ လူထုကို ဂရုမစိုက္ လုပ္ခ်င္ရာလုပ္တဲ့ အက်င့္ေၾကာင့္လား။ ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိရွိ လုပ္တာပဲလား ဆုိတာေတာ့ က်ေနာ့္အထင္ တပတ္ေလာက္ ေစာင့္ၾကည့္ရမယ္ ထင္ပါတယ္။
စစ္တပ္ထဲမွာ ကိုယ္တိုင္ ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံဥပေဒကို ဆန္႔က်င္ခ်င္တဲ့ သူေတြ ရွိေနၿပီလားလို႔ ထင္စရာပါ။ ျပည္သူလူထုကို တမင္ ဆူပူေအာင္ လုပ္ၿပီး ေနာက္တခါ အာဏာသိ္မ္းမယ္ေပါ့။ ဒီလိုဆိုခဲ့ရင္ ျဖစ္ႏိုင္ေျခ မ်ားတာကေတာ့ ႏိုင္ငံရဲ့ စီးပြားေရးနဲ႔ ကုန္ေစ်းႏႈန္း ကိစၥေတြကို တိုက္ရိုက္ စီမံ ခန္႔ခြဲေနတဲ့ နအဖ ဒုဥကၠဌ ဒု- ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီး ေမာင္ေအးနဲ႔ အေပါင္းအပါေတြ ဘက္ကပဲ ျဖစ္ဖို႔ မ်ားပါတယ္။ တိုင္းျပည္အတြက္ မဟုတ္ပါ၊ အခ်င္းခ်င္းအၾကား အာဏာလုေရး ျဖစ္ပါတယ္။ ျပည္တြင္းက ၾကားတဲ့ သတင္းေတြအရ ဗိုလ္ေမာင္ေအးနဲ႔ အုပ္စုဟာ ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံ ဥပေဒႀကီး ၿပီးတဲ့ေနာက္ ျဖစ္လာမယ့္ ႏိုင္ငံေရး အခင္းအက်င္းသစ္မွာ ေနရာရစရာ လမ္းမျမင္တဲ့ အတြက္ လက္ရိွ လမ္းျပေျမပံု ခုႏွစ္ခ်က္နဲ႔တကြ အေျခခံ ဥပေဒ ေရးဆြဲေရး လုပ္ငန္းစဥ္ႀကီးကို ကန္႔ကြက္ခဲ့တာ ၾကာပါၿပီ။ ဒါေပမယ့္ နအဖအတြင္းမွာ ဟုိယခင္က ေထာက္လွမ္းေရးခ်ဳပ္ ဗို္လ္ခင္ညႊန္႔ အပါအ၀င္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ေထာက္ခံခဲ့တဲ့ အတြက္ ဒီကိစၥ ဟာ အတည္ ျဖစ္ခဲ့ရတာပါ။ ဗိုလ္သန္းေရႊကလည္း ဒီအခင္းအက်င္းသစ္ အတြက္ လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ ေတာ္ေတာ္ၾကာၾကာ ကတည္းက ျပင္ဆင္ထားခဲ့တာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံ ဥပေဒႀကီး ရုပ္လံုး ေပၚလာေရးကို လိုလားပါတယ္။ သူ႔ေနာက္မွာ လုိလားတဲ့ အုပ္စုကေတာ့ ဗိုလ္ေရႊမန္း အပါအ၀င္ တပ္တြင္းက လူငယ္ေျခတက္ အုပ္စုျဖစ္ၿပီး အဖိုးႀကီးေတြ တပ္စည္း၀ိုင္းထဲက ထြက္သြားမယ့္ ကာလကို ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနၾကသူေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ သူတို႔နဲ႔ မတိ္မ္းမယိမ္းထဲက အဖိုးႀကီးေတြနဲ႔အတူ ႏိုင္ငံေရး စည္း၀ိုင္းထဲကို လုိက္သြားမယ့္ သူကေတာ့ ဒီေန႔ အတြင္းေရးမႈး ၁ နဲ႔ ယာယီ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္အျပင္ ဖြဲစည္းပံု အေျခခံ ဥပေဒကို တာ၀န္ခံ ေရးဆြဲေနရတဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ သိန္းစိန္ပါ။
ဒီလို အေျခအေနမွာ ဗိုလ္ေမာင္ေအးနဲ႔ သူလူေတြအတြက္ကေတာ့ ေနရာ သိပ္မရိွပါဘူး။ အထူးသျဖင့္ ဗိုလ္ေမာင္ေအးနဲ႔ ပတ္သက္ေနတဲ့ စီးပြားေရး သမားေတြက၊ လက္ရိွ အေျခအေနမွာေရာ၊ အနာဂတ္မွာပါ၊ ဗိုလ္သန္းေရႊလူ ကိုေတဇကို ယွဥ္ႏိုင္ဖို႔ အေျခအေန မရိွပါဘူး။ ဗိုလ္ေမာင္ေအး အေနနဲ႔လည္း ႏိုင္ငံေရး စည္း၀ိုင္းထဲ လိုက္သြားေရး နံပါတ္ ၁ ေနရာ မရဘဲ၊ ၂ အဆင့္နဲဘဲ ေက်နပ္ရမွာ ျဖစ္ၿပီး၊ တပ္တြင္းမွာ က်န္ခဲ့ဖို႔ကလည္း လက္ရိွ သူ႔အသက္အရြယ္အရ မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့တဲ့ အေျခအေနမွာ ရိွေနပါတယ္။ ဗိုလ္ေမာင္ေအးဟာ ဒီအေျခအေနကို ေျပာင္းျပန္ လွန္ပစ္လိုပါတယ္။ ဒီလို လွန္ပစ္ႏိုင္ေအာင္ ေသေသခ်ာခ်ာ အကြက္က်က် စီစဥ္မွ ျဖစ္မယ္ ဆိုတာကိုလည္း အႏွစ္ ႏွစ္ဆယ္ နအဖ သမိုင္းက သက္ေသ ခံေနပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီ့အရင္ အျဖစ္အပ်က္ ႏွစ္ရပ္နဲ႔ ေသြးတိုး စမ္းခဲ့ၿပီးပါၿပီ။ တရပ္ကေတာ့ သြားေလသူ အာဏာရွင္ေဟာင္း ဦးေန၀င္းရဲ့ မိသားစုကို ရွင္းလင္းတုန္းက ျဖစ္ၿပီး ေနာက္တရပ္ကေတာ့ ဦးေန၀င္းထက္ ပိုမို အဆိပ္ျပင္းတဲ့ ေထာက္လွမ္းေရးခ်ဳပ္ ဗိုလ္ခင္ညႊန္႔ နဲ႔ ေထာက္လွမ္းေရး တတပ္လံုးကို ရွင္းတုန္းက ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအျဖစ္အပ်က္ ႏွစ္ရပ္မွာ ဗိုလ္ ေမာင္ေအးကပဲ အသာစီး ရခဲ့တာေၾကာင့္ ဗိုလ္ေမာင္ေအးက လက္ရိွ အေျခအေနမွာ ျမဲေနၿပီး တပ္ခ်ဳပ္ႀကီးရဲ ႔ အားကိုးအားထားျပဳ ျခင္းကို ခံေနရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ႔ ႔ ႔ ႔ ႔ ႔ ႔ ႔ ႔ ႔
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ညႊန္႔တင္ လာဘ္စားမႈကို စစ္ေဆးရင္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႈးႀကီး သန္းေရႊကေတာ္ ေဒၚႀကိဳင္ႀကိဳင္ရဲ့ ေဒၚလာ သန္းေပါင္းမ်ားစြာ လာဘ္စားမႈ ဖိုင္တြဲကိုလည္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေမာင္ေအးက ကိုင္ထားၿပီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႈးႀကီး သန္းေရႊကိုပင္ ဗိုလ္ေနၿမဲ၊ က်ားေနၿမဲ ေနဖို႔ ေျပာထားတဲ့ သတင္းကလည္း ရွိေနေတာ့ ဗိုလ္ေမာင္ေအးက ဗိုလ္သန္းေရႊက ဘာျဖစ္လို႔ အခြင့္ရတံုး မျဖဳတ္ခ်လဲဆိုတာ စဥ္းစားစရာပါ။
ျဖစ္ႏိုင္တာက ဗိုလ္ေမာင္ေအးမွာ ရင္ဆိုင္စရာ ပြဲႀကီးပြဲေကာင္း တရပ္က ရိွေနပါေသးတယ္။ မ်ိဳးဆက္သစ္ေတြကိုလည္း ရွင္းလင္းရမယ့္ ပြဲပါ။ စီးပြားေရးသမား အမ်ားစုက ဗိုလ္ေရႊမန္း ေနရာ ရလာေစခ်င္ေနတာကို ေတြ႔ရတယ္။ ဒီအတြက္ ဗိုလ္ေမာင္ေအးမွာ အႀကံပိုင္ဖို႔ လိုပါတယ္။ ပိရိဖို႔ လိုပါတယ္။ ေသခ်ာဖို႔ လိုပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ လက္ဦးဖို႔ လိုပါတယ္။ ဒီလို ျဖစ္ဖို႔အတြက္ အေျခအေနေတြ ရႈပ္ေထြးေနဖို႔ လိုမွာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ရႈပ္ေထြးေနတဲ့ အေျခအေန တရပ္ကို စတင္ ဖန္တီးလိုက္ျခင္းသာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ျပည္သူလူထု လမ္းေပၚထြက္လာရင္ ဒီေန႔ အေျခအေနက ၈၈ အေျခအေနလို ေခါင္းေဆာင္မဲ့ မဟုတ္တာရယ္၊ ပိုမို ရင့္က်က္လာတဲ့ ႏိုင္ငံေရး သမားေတြ၊ ပိုမို ရင့္က်က္လာခဲ့တဲ့ ၈၈ မ်ဳိးဆက္ ေက်ာင္းသား ေခါင္းေဆာင္ေတြရယ္ေၾကာင့္ ျမန္မာျပည္ အေျပာင္းအလဲကို ဒီမိုကေရစီ လမ္းေၾကာင္းကို ေဖာ္ေဆာင္ဖြယ္ရာ ႀကီးႀကီးမားမားကိုလည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။
ေနာက္ထပ္ ဆႏၵျပပြဲေတြ ထပ္ျဖစ္ဖို႔ တာဆူေနတဲ့ သတင္းေတြလည္း ပ်ံ ႔ႏွံ႔ေနပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အေျခအေနေတြကို သီးတင္းပတ္ တပတ္ ၾကာတဲ့အထိ ေစာင့္ၾကည့္ရဦးမွာ ျဖစ္သလို ေနာက္လာမယ့္ သတင္းပတ္ေတြ အတြင္းမွာ နအဖအတြင္း ေနာက္ထပ္ အာဏာသိမ္းပြဲေတြ ထပ္ျဖစ္လာမယ့္ အရိပ္အေယာင္ေတြ ေပၚေပါက္ လာေလမလားလို႔လည္း ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနမိပါတယ္။

(မဇိၩမသတင္းစာမ်က္ႏွာမွ ကူးယူေဖၚျပသည္၊)